Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/583

Da Wikisource.

5Bi sco il Temps sa mida,
Sin stad l' inviern deriva,
Aschi er la latezia
Sa mida en Tristezia.
Quei hai er ampruaue,
10Jou cou gieu seit numnaue;
Il Segner ha aschia
Midada faig cun mei.
Quel vet mi dau 'na Spussa,
Parderta, casta, prussa,
15Cun beallas Qualitads,
Suenter mieu griare.
[f. 1b] Chei ha schi fig lagraue
Mei pauper Cumbriaue
Cun quella mia spussa,
20Schi chiara â preciussa.
Mo quel mieu lagramente
Cuzau ha pitschen Temp[s]e;
Il Segner ha Clumaue puspeie,
Prida navend da meie.
25Il Segner la clumava
Dilg temps, ca iou quitava
Las nozas da Salvare,
A Cassa la manar.
Mo ils decrets dil Segner,
30Ca bucc culs nos cunvegnen,
Vet auters ordinaue,
Sco 'lg exiti ha musau.
[f. 2a] Tras 'n malsoing' ha Deuse,
Ca quindisch gis Tanieue,
35Navend dil mund clumada
En Tschiel tiers sia Raspada.
Mo quel decret da Deuse,
Ch' a bault ancunaschieue,
Navent dil Mund clumare
40Ad or dil Muond manare.
Mia spussa lur da meie
Parnet cumgiau aschia,