Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/675

Da Wikisource.

Märchen 643

112. La biala dunna loscha.

Ei era ina gada ina dunna giuvna, la qualla era fetg biala e fetg loscha. Ella temeva de vegnir macorta cun survegnir affonts. Perquei eis ella ida tier ina femna veglia, ina de pigiels, ed ha rugau quella veglia, ch' ella vegli far, ch' ella resti adina biala. La veglia ha detg, sch' ella seigi contenza de buca survegnir affonts, sche vegli ella schon far, ch' ella resti adina biala. Allura ha la veglia priu treis cafes e mulau quels in ad in en in mulin alla moda veglia. Mintga gada, ch' ella mulava in cafe, ha ei dau si in bratg. La purla mulada ha la veglia mess sut ina schlond' en sut il lidimer. Ella ha scummendau alla dunna de mirar sut la schlonda, avon ch' ei seigi passau trent' onns. La giuvna dunna ei adina restada biala, d' ina colur sco vin e latg; mo buca ventireivla. Il di, cura ch' ils trent' onns ein stai vergai, eis ella cun l' alva della damaun ida ed ha mirau, tgei seigi sut la schlond' en. Cheu ha ella viu treis rustgs, in cun capetsch de prer, in cun capetsch de muniessa ed in cun la gnievla d' uestg. La dunna ha viu, che sch' ils treis affonts, che la stria ha giu mazzau, fussen naschi, fuss in vegnius prer, ina muniessa ed in uestg ed ella ei en pauc temps morta della malenconia.

113. La buoba ed il morder grond.

Ina dunna giuvna er' ina gada avon ina casa, nua ch' ei havevan biala stiva ed ella fuss era ida bugient si ad en per saltar, sch' ella havess buca giu in affon sin bratsch. Tut en ina gada stat avon ella in signur en verd e quel ha se porschiu de tener 'gl affon, denton ch' ella saulti. La mumma ha dau il popp agl jester, ei ida si ad en ed ha saltau ditg e bein. Vegnend ord casa voleva ella prender ord da maun il popp al signur. Mo il signur cun il il pign era stulius. En anguoscha ei la mumma ida a casa ed ha raquintau als ses, co ei seigi ju. Tuts eran grondamein contristai. Principalmein la sora voleva buca se schar consolar. Bargient di ella encunter la mumma: „Jeu vom ad encurir miu frar e tuornel buc, avon ch' jeu hai anflau el, sch' jeu stovess ira giu egl uffiern.“ Ella ei ida e vegnida tier ina caplutta. En quella caplutta ha ella detg ditg paternos, che Dieus laschi puspei anflar siu frar. Avon la caplutta ha la buoba viu in umm vegl, che ha dumendau ella, nua ella mondi. La buoba ha raquintau, co il pign seigi vegnius naven e co ella vomi per encurir quel. Cura ch' igl umm vegl ha giu udiu tut, ha el detg: „En quella caplutta ei in fest coller; quel pren ti, e nua ch' il fest va, va ti suenter.“ La buoba ei turnada en la caplutta, ha anflau il fest, ed ei da leudenvi ida, nua che quel manava ella.