Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/172

Da Wikisource.
164 Il Cudisch da Priedis

ver fried da la vitta perpettna. Anzaquonts gis avant sia mortt ha ella laschau mei, ilg pastur da la si olma, clommar (f. 27b) ad ha gig suenter mia vangida zunt trostigeivlameng, iau hai mieu faig sin Deus tschenttau, iau sunt bein contenza sco ell ven à far cun mei, ei seigig da viver ner da morir. Parchei ca iau mi hai racommondau cun chierp ad olma enten ses mauns, à sai da nagin auter mittel da mieu sallit, auter ca da Christo Jesu à sieu merritar, quell ha par mei ilg sieu cietschen à custeivel saung spons, par pardunnament da mes puccaus. Ella ha gig zunt trostigeivlameng plianavant: Jeu sai ca ne puccaus ne la mortt ne giavel ne uffiern anqual causa vengian puder cattar d’sura ancunter mei, parchei ca Christus ei morts par mei ad ha mei cun sia mortt spindrau.

En questa guisa êr ella rastigiada ünna gada par à semper. Ach quant bi sa ha ella rastigiau sin sia finn. Ella ha laschau mei cun ansemmel quels ca eran presents clumar enten sia combra par urar avant ella, mò cur nus tiers quella uratiun nus rastiaven, ha ella sa gidau si ad urau avant à nus, tanent ils mauns ansemel, mirant ancunter tschiel, cun aschi lam’plaids à cun ün tal (f. 28a) yfer à devotiun ca tutt quels ils quals eran quau han stuvieu bargir à suenter quei ca nus vein era faig nossa uratiun tiers Deus sunt iau passaus vi tiers ella ad hai la exhorttau da sa render enten la velgia à volluntad da quei tutt pussent Deus ad esser con ell contenta. La sia spranza dei ella tschentar sin Deus ilg sieu confiert dei ella anqurir tiers la grazia à misericorgia da Deus, ilg sieu sallit deig ella ancurir enten Christo ad enten ilg sieu meritar, la si olma dei ella ent ils mauns da Jesum, cun soing Stiaphen racomondar, sin quei ian anzaquants spruchs da la soinchia scartira traig nau, sin ilg qual ella mi ha faig rasposta. Ach gie iau sunt bein contenza, iau sai da nagutt auter, ca da la grazia à misericorgia da Deus, ca ilg merritar da Christi, quel ha ilg sieu soing saung par mei spons à cun sia mortt ha ell mei spindrau, à lgi hai iau mieu chierp ad olma racomondau, enten ses mauns, à trai sin quei nau nies text à gi, lg’ei enten nagin auter ilg sallit ad ei nagin auter num dau ad ils carstiauns sut ilg solelg tras ilg qual nus (f. 28b) duveian vangir salfs. (auter ch’ilg num da Jesus) ha cuntutt à mi dau occasiun, quests sin sia bara da declarar sin quei ha ella claus ils œlgs, à gual sco la less dormir, quels aber da ladinnameng aviert si mirau antuorn, prieu conmgiau da ses chars controblaus velgs, â da tuts quels ca eran præsens cun amigeivels plaids ad ha gig, Deus vus parchürig, ilg mieu char singiur bab, â dunna mumma à tuts ansemel, clauda sin quei tiers ils œlgs, à gi cun ünna vusch bassa ünna gada ner duos, ach senger Jesu preng si mieu spirtt àd ei sin quei senza muvantar ne dils œlgs ne dilg chierp ne de la nembra cun ün zug amigeivlameng à beadameng sparchüda à mortta enten