Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/179

Da Wikisource.

Il Cudisch da Priedis 171

à lgi mund. {Ei ha num dar si casa nossa, ad ün lanziel en la fossa.} {Ilg mund amblida nus bault, er nossa hanur à guault.} Ilg pussent reg Davit cura ca ell fova da 70 ons, scha sanu . na ell ün gast sin terra, sco er ilg patriarch Jacob. Cuntutt gi la soinchia scartira ca nossa vitta seig sco l’earva, flurs, fim. Sco l’aura, ie sco ilg spiegel enten laua, cuntutt stuvein nus anqurir (f. 37b) ün statteivel marcau enten tschiel sco ei statt scritt. Ilg ei avunda schi nus vein vieu ünna gada ilg mund ad essan vangi battigiai, da lau anvia eis ei pli bien bault morir. Cuntut nus laschein bault faschcünar vinavant nua ca nossa cœlestiala clommada nus clama, à bucca mirar anavos cun la dunna da Loth ancunter Sodoma par ca nus davanteian bucca sco ella ünna pichia d’sal.

Davart lautra partt.

Pa. 2. Cô sha quest fideivel survient Moises salvau enten quest faig? Pelg ell temma oder ven ell trurigs giu da la nava da la mortt sco carn à saung da natira, sa schnuesch ell giu da la mortt, ner antscheif ell à bargir ner rag ell da sur trer sco ilg reg Hiskias, ner salament ell giu da la strengadad da Deus, à scüsa sieu puccau, à gi. Ilgs partrachiaments ean libers, ell haigig pò nagutta malhundreivel plidau ancunter Deus, à scha gie ün partrachiament fuss ad ell vangieu enten senn. Ei schi seigig aungalura (f. 38a) adinna fideivlameng vandligiaus avant Deus. Ell haigig bear andirau, avant Pharo, en granda anguscha seigig ell staus avant la maar cotschna, en bears schlachts haigig ell aschi tapframeng vurrigiau â triumphau, à savents schliett grau survangieu dilg mal racunaschent pievel. Deus duvess pusseivlameng mi laschar guder quei (da plidar da noss temps) quittass ün, ch’ell vess merittau quei. Ne rog ell Deus ca ell velgig dar à lgi pievel ün Türan par ca els suenter sia mortt ancanuschian sia fideivladad. Els seigian bucca vangants dad ün prus regenter, ei vangissan pò à far cun ell sco els vessian faig cun ell. Mò la carstiauneivla charezia mussa ell lunsch ün autra. Ell sa renda ubiedigs enten la velgia da Deus, senza nagin dispittar, ell ei bein contents da quei. Parsullameng ünna causa garreg ell da Deus, allura vult ell gugient morir. Ch’ei rog ell? Ca ell velgig ordinar ün auter en sieu num ilg qual meinig quest pievel, ca ell seigig bucca sco las nuorsas senza pastur, ô marvilgiusa à fideivla uratiun. Aschia ha Christus rogau par quels, ch’ilg han crucifichiau.

(f. 38b) 2. L’autra doctrina, cura la nossa hura da la mortt ei avant maun, schi duvein nus era nus render en la velgia da Deus, sco Moises ha faig, parchei ca ell sullet sa ilg dreg temps da viver à da morir. Ell ha tschenttau ün tearm à nossa vitta, ad ha nossa mortt en sieu maun sco ei statt scrit Psal. 90. Ilg senger gi, vus filgs dils carstiauns turnei puschpei tiers mei.