Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/212

Da Wikisource.
204 Il Cudisch da Priedis

Quant meins pia pò ün carstiaun morir d’anqual mortt violenta senza la (f. 85a) velgia da Deus dilg bab da tschiel. Mò sch’ilg ei la velgia da nies char bab da tschiel scha davent ei mai quei par ilg qual ti uras minchia gi en l’uratiū dilg soing bab noss tia soinchia velgia daventig. Ge ge gi ti, scha quei davantas mai cun ils gottlos ca mai els stuessan morir da la mortt violenta scha fuss ei aung da comportar, mò ca er ils prus à ver cartents ston morir savents da tal mortt ei da schmarvilgiar, à para ch’ei seigig procedieu cun els senza misericorgia.

Rasposta. Ò carstiaun chi eis til ca vol despitar cun Deus, ean ils buns bucca schi bein ent ils mauns da Deus sco ils gottlos angulifmeng sco l’arschilla ei ent ilg maun dad ün ca fa vaschealla d’terra coichia, ner statt ei buc sin Deus da prender navend ils ses or da la schvantira ad ils manar à ruvaus, en chei guisa ner tras chei miez, ca lgi sumelgia bien. Tuttas caussas pò à quels ca tengian char ad ilg temmen survir enten bien, à duvess ell (f. 85b) bucca ver vartid, cur ell prenda navent ils tes da tei, dad ampruar tei, sco ell ha amproan ils ses ils pli chars, co ti velgias en quei ta sallvar, scha ti velgias esser fermbs en la cardienscha, statteivels en las persequtiuns à tribulatiuns, comporteivels en la crusch, à guardar scha ti ilg qual has ratschiert tand bear dilg bein dad ell, velgias er cun bunna conscienzia ner patientia prender si à comportar la crusch, ca ell chi tarmetta tiers.

Cur ch’ell castigia ils tes, ner auters d’antuorn scha fa ell quei ad ells par ün castig ad à chi par ün exempel, ca ti temmias à ta volvias tiers ell à partrachias sco ei statt scritt, scha ei va aschia cun ilg lenn vertt, scha co ven ei ad ir cun ilg lenn seck. Ach sch’ilg gist ven vess salfs, scha co vult ilg nuncartent à puccant comparer scriva soing Pieder. Chei eis ei aber da salvar sin quels, ca mieran da la mortt nechia violenta. Gual quei ca ei da salvar sin quels, ca han temps à peda da sarastigiar (f. 86a) sin la mortt à mieran en lur legs.

Parchei sco soing Augustinus gi scha trova Deus sur ilg carstiaun bucca mai sco ell afla en sia finn, mò suenter sco ell ha vivieu andreg à tumieu nies senger, sa bucca morir mal, mierig ell lura da chei mortt ca ell mai velgig, ad en ch’ei lieug ca ei mai sei gig. Parchei savda Deus aber ils ses buc vivant. Bein ell ils savda. Gi ell bucca vilgeit, ureit parchei ca vus saveits buc sin qual hura ilg senger ven sco ei statt. Matth: 24. cap.

A quei eis ünna causa.

Ussa sieu ei par l’autra, cò quels ca ston ver morrint ils lur da tal mortt violentas ad annechias deigian sa salvar cun partrachiaments, ferts, plaids, à faigs. Chei partrachiaments dein ei far sur quei? Scha nus considerein