Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/229

Da Wikisource.

Il Cudisch da Priedis 221

grand glaid dad easters à dommestis, hummens à dunnauns, iuvens à velgs, cun ver kumber à laid, culs œlgs bungiaus, cun larmas cauldas, las qualas cuorran à scadin par las gaultas giu. Mò chei duvein nus damai far, nus, nus lein nus combriar à la mortt. Ach chars frars à sarrurs en Christo Jesu, nus ils quals stein ussa cun granda truriadad, stuvein bucca ver malacurrada, sco ils nun cartents pagauns, ils quals han nagina spranza (f. 110a) da la lavada dils morts, mò nus stuvein partarchiar à nus conforttar ca Deus, sco ilg pievel gi ent ilg soing evangeli, haigig tutt faig bein andreg.

Par quella caschun schi dei niess laid esser cun masira, ca nus lgi scuvian bucca sieu ruvaus à sieu sien. Mò lau tras veigian spranza, ca Deus ilg vengig à schi maneivel, ell ilg qual tuttas caussas tiers la hanur da Deus, à da la baselgia, à vantira da la cummina patria bein vengig à laschar ir à cor, ilg qual nus lein dacormeng rogar, ch’ell sez velgig si ovra banadir à fardriar. A parchei duvessan nus damai buc esser bein contents, ch’ilg ei stau en quella la graziusa bunna veglia da Deus, senza la quala po bucca curdar ün cavelg da noss cheaus.

Ell ei sez staus pleins da questa vitta, ad ha giu ses partrachiaments suenter la vitta perpettna. Ell ha pò faig ün beau à ruvasseivel commi, enstailg da staungladad à lavur, paus à ruvaus, par 70 pauper ons la perpettnadad, à par temporala richezia la (f. 110b) nunstulleivla richezia, par hanur dilg mund, quella la quala ei ünna crunna dad hanur, ca maina stulesche ne schmartschsescha, la quala Jesus Christus nus ha gurbieu à survangieu cun sia crunna d’spinnas. Ô ch’ei ünna granda hanur à gliergia suenter la quala tuts uffants da Deus suspiran ad han grand arsantim, mò enten ell eis ella schan scuveartta, la quala ell gauda schan cun ilg faig sez. Quei ch’ell ha cartieu à mussau, quei ei ussa enten ell cumplanieu, quei ca Davit gi, ils mussaders vengian à tarlgischar sco la splendur dilg tschiel à quels ch’an mussau bears tiers la gistia, sco las steilas en perpetten. Ô cò vengian ses cavels grischs, ils quals ell ha porttau cun hanur sutt la terra, lau lgi esser ünna hanur, à bi tarlgischar. Ach cun chei latezia vengian ses audithurs silg gi adessa à lgi ir ancunter, ilg ancanuscher à gir, ach quest ei nies mussader, ô quant bein nus ha ell mussau, ussa gudein nus ansemmel la gliergia perpettna, à la lagreivla (f. 111a) vista da Deus, à da nies senger Jesu Christi, sin ilg qual ell nus ha antruidau. Deus dettig la grazia, ca nus silg gi adessa pudeian ledameng lavar cun niess mussader barmier, ell era da nossa vartt possig dar quint cun latezia à bucca cun suspirs, à pudeian ir enten la perpettna vitta, la quala Jesus Christus cun sieu cietschen saung à custeivla passiun à martueri nus ha gurbieu. A lgi cun ilg bab à soing spirtt seig dau laud ad angraziament dad uss anvia antraqua semper Amen.