Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/251

Da Wikisource.

Il Cudisch da Priedis 243

cumpars à cumars, vaschins à vaschiñas, pitschens à grands, vivida senza scandel quei pitschen temps ch’ella ha vivieu tschau enten (f. 155a) quest hundreivel commin da Tschans giu pa[s]ch à sa flissigiau da la pasch, cun ün à scadin tandt sco pusseivel ei stau. Ella ha er duvrau la sia bucca à lieunga andreg, bucca tiers zundrar, manchür, girrar, schmalladir à cunderscher or sieu parmer carstiaun, sco beara malperderta lgeut fan. A silg pli davos ont sia malsoingia (par grazia da Deus mortta) rogau Deus instendig à da cor par ünna ferma cardienscha enten sieu spindrader Jesum Christum par ilg spirtt da la patienzia, à par la grazia da Deus, sa racommondau saseza, sieu hundreivel marrieu, ad uffants, mummas à farlgiuns si Surselva à quau giu, à tuts parents ad amigs compars, à commars, vaschins à vaschinnas à tuts ca en stai dantuorn à la protectiun divina. Ell ha er rogau specialmeng ils pli tiers parents ad amigs, ch’ei deigian pò far la milgiur cun ses dus pings uffants; ils gidar trer si en temma da Deus. Ella ha er sa (f. 155b) rastigiau à trostigiau seza cun quests plaids: Iau sai ca quell, ca ha quittau p’ils utschels ent ilg luft ven er à ver quittau par mes uffants ch’ell ha scaffieu suenter sia soinchia sumelgia. Ad ils pli suenter plaids en stai quests, ti senger has gig, iau sunt la via à la vardad, à la vitta à nagin na ven tiers ilg bab auter co tras mei, à si sura gig, veng veng senger à mi spindre dils ligiambs da la mortt, à cun quels plaids sparchida ent ilg senger. Ad aschia vein nus quella bunna ferma spranza, ca Christus seigig staus à lgi à vengig er ad esser à nus ilg nies gudaing enten la vitta ad enten la mortt, à silg gi dilg truvament cur tuts cartents vengian à lavar si, tiers la lavada da la vitta perpettna. Ils pagauns salvaven ch’ilg gi da la mortt fuss pli buns ch’ilg gi da la naschienscha, mai par quei ca cur els naschessen, scha vangissen els enten tutt iamer, à bear andirar vi da lur corps, mo cur els (f. 156a) morrissan scha vangissan els larg da quei tutt, cuntutt ha Plinius ün pagau[n] gig, Optimum non naci, aut quam citissime mori. Quei ei? Ei fuss pli bien da bucca nascher, mò par nascher, scha fuss ei pli bien da morir ladinameng. Mò nus carstiauns à cartents ca vein Christum par nossa vitta, à par niess gudaing, schein buc aschia, mò nus schein ch’ilg gi da la naschienscha seig als vers cartents buns à vanttireivels, scha gie ei crada tiers ad els crusch sin terra, mò aung pli vanttireivels seigig ilg gi da la mortt, bucca mai parquei cha nus vangin largs da tutt prigel, breigia à stenta dilg chierp, mo parquei ca Christus ha faig cun sia mortt, ca nossa mortt ei ünna portta à nossas olmas dad ir tras, ad ir enten la vitta perpettna. I fideivels naschen bucca mai par ver ün temps, à guder enten questa paupra miseria à miserabla vitta, mo par guder cun las olmas, à cun ils corps vantzei ansemel la (f. 156b) vitta gloriusa à perpettna.

16*