 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| Vitta del b. martir P. Fidel | 413 |
bucca udiu ina semiglionta [p. 94] caussa de negin digls Heretics; aber bein d’in cert Predicant numnaus Bonaventura Zousio, faig purschanier dals Catholics, muert ina greva avira fatgia alla Baselgia Romana; qual per desperatiun ei da sesetz se bittaus ora de d’ina aulta fenestra della perschun. Ilg Martiri del B. P. Fidel, ina Pitgia della Catholica Cardienschia, ei deventaus enten igl On 1622. igls 24. d’April, sin Domengia, entuorn duas huras avon miez di, enten igls 45. Ons de sia vegliadigna, ad ent’el igls 10. della Professiun.
El veva er in auter Frar Capuciner, ca veva num Apollinar, igl qual si l’hura, à moment, ch’el B. Fidel ei staus mazaus, fova si la scancialla, figiend in Priedi en laud de S. Ignaci, à de S. Francesc Xaveri, en la Baselgia [p. 95] digls Paders Jesuiters, ent’el Marcau de Constanza; à mireit, anetgiameing ha el sentiu ina tala dalur del tgiau, che ei gli vegniu mauls, ed’ha bucca podiu ira vinavont. Pauc suenter eis el turnaus tier sesetz, ed ha continuau igl siu Discours; il qual cur el ha venschiu, ha el dig, ch’el haigi mai pli en temps de sia vitta sentiu ina aschia schnueivla dolur; pertgiei che ent’en quei moment parevei sco ei passas à tras siu tgiau zun punschentas spinas. Negin ha saviu lura ligniar la caschun de quei aschia stravagant accident, cur aber suenter han entelleg igl Martiri digl siu Frar deventaus en Sevis, sil di, ad’hura, che igl P. Apollinar perdegiava enten Constanza, schan tutts dig: che Dieus haigi voliu far participeivels dellas dolurs, à merits digl B. [p. 96] Martir, er igl siu Frar, in Religius er el de gronda buontat, ad’iffer per la Catholica Cardienschia.
Enten la sezza hura, ch’el ei vegnius enten Parvis sche eis cumparíus cun la vista tarlischonta, ad in devotius P. Capuciner siu amig, cur ch’el figieva Oraziun, & ha faig da saver agli la sia zun beada sort. Cur ca figieva Oraziun era igl Bruoder Meinrad da Rapenschvil, à rogava niess’Signer, ch’el lessi pò schermegiar igl Marcau, à la Claustra de Veldkirck dalla furia digls Heretics, scha el udiu spluntond igl eisch de sia Combra, ad’el respondend suenter nossa isonza, Deo Gratias, scha el víu vignient en cun ina fatschia bialla, à tarlischonta, igl B. P. Fidel, dal qual ha el udíu quests plaids: Bucca temmi, ô Meinrad, [p. 97] pertgiei Dieus veing à schermegiar Veldkirck, ad igls Capuciners dalla furia dels inimigs; à tier quei, veng el er à dar ad els igl strof, che auda: à quei ei tutt daventau. Simigliontameing ei sei el comparius sin quei di, ch’el ei íus glorius entigl S. Parvis, à gli [tit:] Avat Placido della Claustra de Bregens, cun ina faccia [sco el dat perditgia enten ina sia bref] tutta gloriusa, cun grond siu legrament. El ei era comparius à Maria Schelderin, cun biaras Olmas, ch’el veva gudogniau: & ha plidau cun quella buna femna, à spindrau
