Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/574

Da Wikisource.
566 [Comedia]

Tirsis.

Ad iou vi ir. iou ti encanoschel bein avunda, o Sylvia, perquei sun iou zun nuota schalus, a temel nuot da schar star tei cun el.

Scena 7a.

Lysid, Cleonte, Sylvia.

Lysid.

O mia bialla, sco iou aud, sch’eis ti bucca spuregia encunter tuts, sonder mai encunter nus auters della cuort. in pistur ti ha envidau il cor.

Sylv.

Gie: iou snegel bucc, ch’iou sei inamorada en in pistur. aber el ei bials, carins, mieivels, perderts a virtuos. noss’amur ei bucc auter ch’ina, fideivla ad inocenta tenerzgia, tras la quala nos cor[s] ein pleins da dulcezgia.

Lysid.

In prenzi poi scuir la ventira de tiu pistur. ad iou creig, ch’ei sei grad quei, chei anzon ius naven cou, cha ei tiu muronz.

Sylvia.

Gie ti has ligniau.

Lysid.

E ben, scha sai iou co nus lein far. el sas ti prender per mariu, mei aber per muronz, allu — ti vi iou schangiar cient nuorsas ad in buk sin tias nozzas.

Sylvia.

Vus auters carteis, ch’il rispet a reverenza audi mai per ils signurs della cuort, aber na: in ca va suenter la vertit, quell mereta pli ca vus auters. bein savens mareta in da bassa niscienscha cun in schliet vistgiu pli ca tuts vos titels. iou ti rogel, Lysidor, cali da tentar mei pli. ti pos gi tgei ca ti mai vul, scha vegn iou adina ad observar il miu duer. Sch’ti vul esser grons, scha tegn cun la vertit, a muossi a nus cou in pli niebel cor. La rauba, la noblezgia ad ils titels pon bucca purtar la vera grondezgia a ventira, bein aber la suletta vertit, la quala iou schazeig pli ca tuts ils scazis dil mun. O Lysidor, schi pintgia a schliata ca ti mi vezas cou, sch’ti mi encunischesses pli bein, scha plidassas ti bucca aschia cun mei, a vigniesses a se turpiar da quei ca ti has enquuriu da mei. Teidli mai tia consienzgia, scha ti vens ti ques a s’endriclar?

Lysid.

Per uss mi plai la vertit, ussa ti muossas ella. O scha tuttas fussan sco ti scha se migliurassan nus bein gleiti. aber cuminamein esses vus autras femnas la kischun da nos lasters. pertgiei ca sch’vus pudess plischer mai tras la vertit, o scha vigniessen nus tuts ad encurir la vertit.