 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 664 | Otto Carisch |
enten tutt viess far a laschar: quei ei la pli gronda richezia, quei la pli gronda hanur, quei igl lagarment pli dalicheivel, quei la suletta verdad arrivar tiers la vera vantira en tschiel ad er schon cou en terra. Entan quellas vartids consistian vos scazis, vi da quels stettig rantaus viess cor, voss desideris pli ardents seigig adina da muntane a da carschentar els. Els än bucca dalunsch da scadin da nus, än da grond agid a cunfiert schon cou en terra, enten minchia lavur ad occupaziun enten minchia basegns a tristezia, a vus pudeits er durmir ruvaseivlamein a senza quittau, ca laders ilg vegnian ad angular ner auters mals ad ils lavagar. Scha ei vus stat pia a cor da daventar vantireivels, rimneit quels scazis d’igl tschiel ca än da tonta ampurtonza par vossa ventira er schon cou en terra. Amen.
II.
| [p. 1] | Sarn 4 Nov. 1854. |
Text. Prov. 14, 34. Igl puccau ei la zanur d’ils pievels.
Nus vein temma a nus anguschiein da bear caussas: mo ei dat nagiña causaa dalla quala nus duvessen ver pli tema ad anguoscha, ca igl puccau. Nus sentin igl basegns a rugein Deus par agid a forza enten quella ner quell’autra fatschenda: ad ei dat nagina caussa, nua ca nus vessen pli basegns da forza a dad agid, ca en quella da resister ner star ancunter agl puccau. Ei nus stat a cor da cumparir ner esser sabis enten nies far a laschar, da skivar ils prigels a mals ca nus manatschan, a dad acquistar ad apprapriar ils beins a vantaigs ca nus sa presentan: ad ei dat nagina caussa ca nus causeschi schi gronds dons a nus priveschi da pli gronds vantaigs, ca grad igl puccau, a nigliu vein nus pli basegns da sabienscha, da forza a dad uraziunt, ca par star ancunter ad el ad a sias tentaziuns.
Plidond da quei en general, cun soung freid a bucca tschoccantaus da passiuns, eis ei nagin ca cuntergigig ner seigi dad auter meini. Ner chi odiass a temess bucca igl puccau? Chi igl considerass bucca sco la ragisch a fantouna da bears a d’ils pli gronds mals? A tonatont, mes auditurs, pos iou bucca crer, ca igl puccau seigi ancunascheus a consideraus a temeus [p. 2] avunda a sco ei fuss da duver. Ner scheit, m. a. nunder ven ei, ca nus udin schi savenz, par skisar nos falls a muncaments: iou hai bucca carteu, a vess maina maniau ca quei pudess esser schi malfaig a trer suenter consequenzias schi grevas a schi dolorusas! Mo tont pli ca quei daventa a l’ampurtonza d’igl puccau ven survasida: tont pli gronds ei igl duver d’ils survients d’igl plaed da Deus da sa prender
