Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/819

Da Wikisource.

Il Novellist II 811

ulteriur appendix de parents, amitgs e conoschents, ina armada che pareva ded esser ferma avunda a popular l’intêra planira della selva. Il magistrat da Vaz vegnit tier quella occasiun sin il pertratgament, de limitar impau l’augmentaziun della societad della conoschenta camanna e laschet da quellas varts far al maester Vedrin l’intimaziun de comparer avant il magistrat per regular ora façentas pendentas. Maester Vedrin non manchet a dar fei a questa invitaziun e comparet il di fixau cun tot respect avant il magistrat. Quel havet allura quel di per la prima gada merveglias, danunder che il maester Vedrin sei e quals documents el possedi a riguard sia derivanza. Maester Vedrin non era in cas de saver deponer simils documents et a riguard sia derivanza e da sia patria saveva el sez nagut positiv. El haveva in sia giuventetgna girau il mund cun ses geniturs, haveva allura priu donna che el era in giuven de circa 17 — 18 anns e haveva era da qua d’invia continuau sia vita vaganta fin che el vegnit in possess della conoschenta camanna, la quala el voleva haver artau da siu antecessur, il qual sei stau in siu parent. Cun quella legitimaziun non se contentet il magistrat e que vegnit fatg capeivel a maester Vedrin, che la vischnaunca non sappi conceder ina simila derasaziun della generaziun Vedrina. In consideraziun però dels buns servezzans prestai dal Vedrinagi permettet il magistrat al maester Vedrin la dimora nella camanna della selva cun la condiziun, che el assumi per obligaziun siu serveç de cuç e che mintgamai il primnaschiu della descendenza se suttametti al medem offici, però senza mai poder deducir dretgs natals ne de vischinadi da questa convenziun. Ils auters eventuals infants della generaziun dovettan esser obligai d’emigrar daven, cura che els arrivettan a l’etad majorenna, principalmein ils descendents masculins. Maester Vedrin acceptet quellas proposiziuns del magistrat, essend quellas totavia conformas a sias proprias ideas. La camanna nella selva non era ina officina, la quala havess saviu nutrir pli [p. 133] che ina familia et era aschiglioc causa sia lontananza d’avdanzas humanas ina dimora de longa urella. Supra de quei conoscheva maester Vedrin il senn vagant de sia generaziun e saveva che ses infants giravan pli bugen il mund, che de star in quest desert. Del reminent restet la camanna ina colonia della familia e saveva adina servir als members de quella per in refugi in cass extraordinaris. La conferenza del maester Vedrin cun il laudeivel magistrat da Vaz havet dunque resultats, ils quals c(e)[o]ntentettan ambas duas partidas e maester Vedrin bandonet il liuc cun la sinceraziun, che el vegni a tener conscienziusamein il contract stipulau.

Communicand maester Vedrin nella camanna a sia muglier et a ses infants creschii la convenziun stipulada cun il menzionau magistrat, era