Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/884

Da Wikisource.
876 Gion Antoni Bühler

il giuven vagant per il scelerau subject. Quel però non se laschet intemorir aschi tgunsch e schet frescamein, che il tribunal hagi commess ina granda inguistia de il metter in captivitad, essend che el sappi demonstrar cun testimonis, che el sei stau a Sargans dal temps, cura che il homicidi, dal qual ins il vegli inculpar, sei vegniu commess. In tal linguatg non tadlettan ils derschaders bugen, cunzun dad in vagant; perquei faget il mistral sminaçias a Fabian, de il metter sin la tortura, sche el non vegli confessar il delict. Il pauper vagant vegnit allura era manau inavos in siu çeller, et ils derschaders vegnittan finalmein perina, de l’auter di applicar la tortura per far confessar ils preschuniers lur culpa. Havend Fabian fatg la mendera impressiun sin ils derschaders, vegnit que concludiu, che la tortura dovei il prim vegnir applicada pro el. Ils derschaders havettan però fatg il quint senza il ostier.

La notg sequenta vegnit Felicitas a Lansch. Ella arrivet nonobservada fin a la fenestra della preschun de siu Fabian. Ella spluntet et il preschunier sentit e conoschet subit quest signal. El vegnit a la fenestra e Felicitas gli det ina glima, ina manera, et era ina bursa cun danèrs. „Fui a Sion nel Valeis, gli schet ella; là spetga allura, fin che jeu arriva!“Cun quels plaids svanit ella daven, pertgei que era perigulus de star avant quella fenestra, perquei che quella era sper la via. Fabian comenzet subit sia lavur; el glimet dad in maun las barras de fier e cun agit della manera, la quala gli servit excellent per palanga, gli reussit que de disfar la barras, che el podet se ruschnar cun stenta tras la fenestra. Il lenn, che era avant quella, haveva Felicitas, cun agit d’in pal, stuschau (stumplau) impau dad in maun, da maniera che el non impediva pli il preschunier de fugir. Inturn las dodesch della notg haveva il preschunier comenzau sia lavur et inturn las treis circa era el in libertad. Il guardian, che il doveva pertgirar, dormiva sco in tais e haveva gnanc la minima idea, che il preschunier savessi pensar de fugir. Fabian era ussa prest se resolviu, tgei che el dovei far. El haveva ussa aunc quater uras de notg circa per fugir. El passet las Myras et arrivet cun il spuntar del di alla punt de Fontauna coçna; la passet el allura il Rhein e viaget cun tota rapiditad tras la Surselva. La damaun, cura che il guardian volet portar al preschunier la colaziun, cattet el il çeller vid, Fabian era scappau. El annunciet subit questa fugia del vagant al mistral e quel det las ordras de persequitar il fugitiv. Sett humens jettan in tota prescha pro la camanna dels Vedrins per il anquirir, mo lur stenta era invana. Fabian non era qua ne nella, camanna, ne nel conturn de quella. Ils humens, vilai de haver fatg lur viadi pro la camanna adumbatten, sminaçettan alla mamma Vedrina, de la metter in fermanza, sche ella non vegli indicar il liuc, inua il Fabian, il qual sei fugiu or da sia preschun, se recatti. Mo la Vedrina