Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/928

Da Wikisource.
920 Gion Antoni Bühler

transportar a casa il disgraziau. Els prendettan intgüns dels plü grands rams del avez cupitgau e formettan cun quels ün letg portativ. In mez, inua doveva giascher il pauper disgraziau, els mettettan rama plü piçna a travers, per che el giaschi plü lam; allura els l’inzugliettan bein bein nella cuverta e nel bategl et il mettettan cun tota precauziun sün il letg preparau. Sut quel ün traget duas treçias e dus ferms sugets per meglier saver portar il disgraziau. Els se preparettan uss a lur partenza. Dus humens cun laternas se postettan davant, sês humens, treis da mintga vart, alzettan il disgraziau et il portettan cun tot adatg; ils auters humens cun üna laterna sequitettan, semper prompts da güdar portar. Els se podettan avanzar be lentamein e cun granda precauziun tras las caglias e la pignola per ils graschils trutgs. Mintga mai els se fermavan per cambiar ils portaturs e provavan allura da vivificar il disgraziau, versand gli ün pau vin u vinars in bucca.

Durant che quels humens eran absents alla çerca del disfortunau Placi, sia muglier e ses infants passentettan longas uras d’anguscha et afflicziun. Ils infants cridavan cun la mamma e non se volevan laschar confortar. Intgünas vischinas e parentas eran vegnidas in casa della Regina, per la confortar e sustener in cas de bisögn. In davos la meisa eran quater del infants et oravan cun la mamma per il pauper bab. Il infants plü piçens ün haveva mess a letg e quels dormivan pacificamein sco il solit. Inturn las desch della sera comparet er il rev. sigr. plevan nella casa della disgrazia per confortar la paupera familia. El impundet tot sia eloquenza per poder acquietar la mamma et ils infants, faget oraziun cun els, et als inspiret la speranza, che la presumada disgrazia non sei forsa aschi granda; ün dovei metter la speranza in Deus e mai non se render alla desperaziun. Havend dada la benedicziun, el bandonet la casa per returnar a casa sia. Cumbein che la notg era uss gia avanzeda fitg, ardevan aunc in bleras autras casas las cazolas (glüms); pertgei tot ils vischins prendevan viva part dell sort de Placi; ün era curios da saver, tgei novas ils humens portien, ils quals eran ii ad conquirer il hum pers. Zieva mezza notg ün audit ils pass d’ün hum, il qual traversava il vitg e mava direct vers la casa del pauper Placi. In paucas minutas el intret in [p. 210] casa, ascendet la scala et avrit l’üsch della stüva. Regina, pallida sco la mort, conoschet il hum et exclamet: „O miu bun compar Dosch, tgei novas mi porteis? „Non pigliei tema, mia buna comar, jeu vus porta meglieras novas, che quei che vus forsa speravas,“schet il compar Dosch, „nus havein cattau il Placi na da lontan dal „Plan da togf“sper ün avez cupitgau; el viva amò e nus volein haver speranza, che ün il possi mantener in vita.“Il hum raquintet uss alla donna, co els hagien cattau il disgraziau e co ün