Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/966

Da Wikisource.
958 Gion Antoni Bühler

occasiun da discurrer cun la [p. 253] giuvna, la quala stava la sera nella stüva dell’osteria, fin che tot se haveva mess a ruaus (repos), per allura aunc regular la stüva per il di proxim e per serrar la casa.

Marinella se musset serveçeivla, gentila e curteseivla vers il hosp sursilvan, observava però semper la plü extrema decenza, da maniera che siu admiratur stoveva restar nels limits, che üna giuvna honesta po pretender. Scodüna snoca triviala, che el fageva, cattava oreglias surdas, aschia che el sez se turpegiava, cur el la haveva proferida, vezend che tals discurs vulneravan il sentiment moral della giuvna. La simpla fançella Marinella era la prima giuvna, la quala cun sia modestia e nobla maniera da se conversar, haveva capiu da domesticar il viv Sursilvan e gli imponeva tras sia nobla e naturala simplicitad. Vezend che el stoppi intonar autras cordas per arrivar a siu scopo, el comenzet a simular plü granda seriusitad; ma Marinella era precauta, havend gia formada üna idea dalla valur de quest hum, e tots sforzs, da se far plascheiveil et agreabel a questa timida columbina, eran invans, e quei l’iritet. El se resolvet da formalmein demandar la giuvna per spusa. Ün di cur Marinella se recattava soletta avant casa, el s’approximet a quella e schet: „Dunque mia bella Marinella, in dus dis jeu partirà per casa; sche vus voleis vegnir cun mei, sche podeis vus comenzar a far vos fagott“. „Jeu non giavüscha da bandunar Alvagni“, respundet Marinella, qua mi plascha meglier che in qualunque auter löc“. Ma sche vus savesses vegnir in Surselva et il prim di intrar sco patruna in üna bella casa, tgei schesses vus allura?“continuet il Sursilvan, fixand cun granda attenziun la matta. Marinella gli respundet: „Las bellas casas non seran semnadas in Survelva plü spessas, che in autras valladas e quellas, che se recattan là, catteran er cert in Surselva lur patrunas“. Questa resposta ironica della giuvna il faget perplex, che el il prim moment non saveva, co continuar siu discurs; tandem però el pigliet curascha e schet: „Mia buna Marinella, jeu non hai fatg questas demandas be per passatemps, dimperse cun tota seriusitad. Jeu posseda in mia vischnaunca S. üna bella casa et ün bel funds; essend uss arrivau all’etad da 30 anns, jeu non pos returnar plü in terras estras, anzi jeu sun intenzionau da fondar üna propria öconomia, e volend far quei, jeu sto çercar üna brava muglier; üna tala jeu havess er cattada, sche vus, Marinella, volesses exaudir mes giavüschs. [p. 254] Vus podeis esser persvasa, che je vus sai porscher üna bella existenza e preparar vus bels dis.“Senza reflectar ün moment, Marinella gli replichet: „Jeu vus ingrazia per questa honur e buntad; ma jeu non sun amò intenzionada da maridar; jeu sun obligada da sustener mia mamma e mes fradegliuns e non vögl er mai bandunar questa contrada per sequitar ad ün hum, il qual jeu non conoscha. Que