Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IX.djvu/243

Da Wikisource.

Volkslieder. 229

Seis dschender, giat amo plü fin,
Per involar ’vaiv il rampin,
Propi seis natüral;
Eira pertuot it involand,
25 Imminchadi v’ laiv’oter tant:
Miau, miau, miau!

In Sursaiss’eir’ün giat grisch,
Chi involaiva eir pernischs,
Ma bricha da seis lö.
’Na clostra ha el sblundrià,
30 Ils gesuiters fügentà:
Miau, miau, miau!

In Villa eir’ün giat pulit,
Chi faiva tuot per far dispet;
Quel eir’ün pover giat!
Da sai svess ’vaiv’el involà;
35 Perquai ais el eir gnü s-chatschà:
Miau, miau, miau!

In Vallendau eir’ün giat fin,
Quel eira brich’ün giat comün,
Domandai il Columban.
Sco mincha giat ha sa natüra:
40 Ed in las grifflas sa masüra:
Miau, miau, miau!

Il melder giat eir’in Razüns,
Savaiva perfin far ils quints,
Avdaiva in castels.
Eir’usche fich it involand,
45 Ch’el staiva ir as azoppand:
Miau, miau, miau!

Da tuots ils giats in Flem eir’ün,
Chi comandaiv’infin in ün,
Magliaiva mürs e rats.
Sco ün barbar giaiv’el s-charnand
50 E va con l’oter spadergliand:
Miau, miau, miau!