Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IX.djvu/292

Da Wikisource.
278 Volkslieder.


Inu’ il temp da Dieu elet
Eira d’añs sasaunta oach,
Ils quels ho’ l con bgerra sandet
60 Vivieu fin al di d’hoatz.

Il quel ho tres grati’ obtgnieu da te
N’ils cuors da sia vitta
Bgiers duns vi d’ l’oarm ’et coarp sco que
Auns sa bella spartida.

[f. 21b] 65 Ho’ l confesso, s’ recomandant
In tia soenchia chiüra
Si oarm’et coarp da cour urand,
Ach ve, tres grazcha spüra.

Eau se, chia oters metzs pelvair
70 A qui nun paun giüder,
Co Jesum Christum, sco eau que craj,
Poass am tschertifichier.

Chi ais quel pain, chi per mieu pchio
Ho qui da d’indürer,
75 Accio cha nus havessans poass
D ’la moart per ans spendre.

Zuond poig auntz l’hura da sa moart
Ho ’l lett ün’oratiun
Per remissiun dals pchios, ach che soart,
80 Ach confortus bel dun.

[f. 22a] Sco Job eir el tschertifichio,
Cha sieu Spendredar viva,
Nil ultim di veng eau darchio
Tres tia grazchia spüra                Job. 19, 25.

85 D’ chio sur la puolvra ad alver sü
Ma carn con pel suttratta,
Meis egens oelgs cert vegnen te
Ad vair da fatscha in fatscha.

Na tel spartid ’ho cert noass Dieu
90 Ad el tres spraunza viva
Co nus tres merit dal felg sieu
Al dant quel’ova viva.