Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, V.djvu/129

Da Wikisource.

La Chianzun da Ioseph 109

A.
250Chi t’uiengia â nouschar,
T’uöelg mnær in la Wandetta.
Joseph.

B.

Duonna nun m’malgioe.

. . . . . . . .
Alg marid fe et amur,
Tü surfgnieu has poick gro.
La peia tt’uölg eau der,
[f. 37a] Par que tü t’hes husto.
La rassa ad el braunchio dabot,
Tü stouvest gnir in fadia,
Bragit sco lg fes d’nôt.
Ô, Dieu, mes plaund assögna,
Es que ün art chatiui,
M’vulais cunn sa manzüngia,
M’fer tüört ella nun sckiua.
Ell’ho drizo da mner ilg hüert,
Sco söllgen fer las femnas,
Surmnedas dalg mel spiert,
Joseph udit la portta,
Chelg Singer sez bataiua,
La duonna sco mez morta
Gnind incunter scufamdaiua:
Vdi Signer, che grand iniürgia
M’ho fat quaist nosch Iudeau
Cun taunta chiatiuiergia.
Quella parsunna trista,
Guardo, mes Signer chier,
Es ngida all’improvista,
[f. 37b] E m’ho vulieu sfurzer
In chiambra, che ardimaint
grand?
Taunt uus eras in basellgia,
Sco füs á ses cumand.
Joseph, Ioseph giattun,
T’ho Bâl uschi in chiadaina?
Eau pissaiua, tü füs bun,
Eau t’uö der tia paina,
Et ist uschi’luxurius?
Da der nun hes raspet
Tal maiñ d’hunur á nus?
Signer, pilgio partieu,