Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/477

Da Wikisource.

Nouva Relatiun 459
Quai nun plasch’a Dieu mea

A tala lgieut vain a ngir dit,
Davent da mai; ô schmaladit
In ilg fœ æternale.
     750108. Ilg bœschk da figks con fœglia verd
Mo zainza ingiün frütte.
Ven schmaladit da Christ bain spert
Et subit via tzgiette,
Usche bella confessiun
755Et lapro esser brichia bun
Pro Deis ais ünna vungua.
     109. Christus quel disch; ô sa strida
Da d’yr la via stretta,
Chi par la lad’teng chiamina
760Pilgia la pouvra letta,
La part gronda va bain cun el
Mo sco cumpongs aint ilg brudel

Da l’æternala paina.
[f. 21a]              110. Aint ilg diluvi ormas ôtt
765Sun da la mort spandradas,

Ilg reist d’la lgieut ais tuot idt suot
Da l’augua stanschantadas,
Uschê ilg fœ da Sodoma
Ha tuot la lgieut nett arsanta
770Rasalf quater persunas.
     111. Cura quist muond riv’a sa fin
Eir usche vain ad yre,
Vair quai, con auters, eir nuo ngin
Nun ais ùn fat da rire.
775Chi pür voul far, sco fa quist muond
Vain con tuot quel ad yr ilg fuond
Da ilg fœ dalg infierne.
     112. Cun tuot avaunt Deis ns’abassain
Da cour, chi ais grond tempe,
780Et noss puchiads tuots cuffassain
Cun roufs in noss astente,
Chia el nun ns’vœlgia chiastiar,
Mo noss puchiads tuots pardunar

Tras Christum seis chiar filgie.