Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/522

504

Lurainz Wietzel

10. T’hæst fatt la lüna chi splendura cler,

Ils mais in ’l ann per differentiær,
75Et hæst schafieu ’l solalg chi so la via
Chia ’l tain, & ’nu chia ’l vo adarandia.
Il schür tramettast, ziev’il di chi s’tain
In ’l aer deræso cur la nott vain,
Dürand la quæla vaun our d’lur foraclas
80Las bestias stracurind per las magniaclas.
11. Acò ’ls Liuns eir juvens vaun sbrügind
Ficch zieva lur butin, intuorn currind,
T’dmandand, ô Dieu, lur spisa ficch bramæda
A’ els da te chi eis eir destinæda:
85Mu il solalg turnand à fær il di,
Schi quellas giu d’las strædas tiran vi,

Et tuornan in lur fouras d’chio alhura,

[p. 347]   Inua sün il di chia faun lur dmura.

12. Et ’l hom in que vo our à lavurær,

90U sü ’l terrain, u sco ’l eis sieu mastêr,
Suainter sia vocatiun eir tenda
A’ la lavur, taunt lœng co ’l di s’astenda.
Ô quaunt sun miravgliusas Sêgner Dieu
Tas ouras, in il muond chia t’hæst schafieu
95Taunt sabgiamang, in quantitæt taunt bgerra,
Chia pleina d’tia richezz’eis tuott’la terra!
13. Mu à ’l grandissem mær que chi pertain,
Chi po savair tuot que chia quel cōtain?
Taunt peschs, e taūtas bestias lo marinas,
100Chi noud’n insemmel grãdas, e pitschninas?
Las nævs giand inavaunt quel vaun sulchiand,
Et la balæna ch’eis ün pesch taunt grand,
Ch’la fo alvær las uondas dicch sch’la s’mouva,
Vo suott las ovas fãd sieu spass, e giouva.
105* 14. Las chiosas tuottas qui chi viv’n ô Dieu,
Guardand sün te dependã da ’l maū tieu,

Et spettan pür chia tia buntæt las detta

[p. 348]   Lur spais’e lur sustêng à hura dretta.

Et cur da viver tü las soulast dær,

110Schi sune promptas que da acceptær,
Sch’tü ævrast dicch tieu maun chi ’l muond sustainta,

D’teis bains schi tuott s’saduoll’e bain s’spisainta.