Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/22

Da Wikisource.
8 Üna Historia da Alexandar lg Pitschan

sollum que, ma la vitta sves[s]a. Ella s ha smüravglliada(a) da quaist, perchie ella haves vulliou gugient Alexandar. Ma ella ha inparo dit: „Alexandar, guarda chia tü nun giãvüs[ch]a[s]ch pü quellas chios[s]as!“Alexandar ha cumpra ill ters cramaig, et con la belltteza da quell ha ell cramagia ill cour da la principes[s]a. Ell ha darchieu dumanda, chie chia ella as havaiva impis[s]eda, scha ella saia aunchia stabla in siou parair. „Que bun Ludovich, ün tell breff cavallier, chi havais fariou et maza, chi’ell vegna zainza misericordia per la vita! S inpis[s]ai bain, chie chia fais, chia nun ais üna pitschna chiaus[s]a a matzar ün tall cavallier sc(h)o quell ais.“Ella s ha darchieu smüravgllieda, perchie chi’ell nun l ha dumanda per see. Ha ella araspondiou: „Alexandar volles[s]ast givü[s]char quella chios[s]a per tee, schi nun haves[s]ast da giavüschar, dimparse da cumandar.“Ell ha dit que: „Chi ais per me, ais eir per miou cumpaing“. Uschea ha ella lascha ir bain a cour et ha dat licentia, chia Ludovich pos[s]a ir tar ella. Uschea ha Alexandar lascha a savair las chios[s]as a Ludovich, ill quall ha be par[i]ou, chi’ell saia asdasda our dal sömi et eir[a] mellsaun. Et l’otra nott ngitall tar ella tenor sia vögllia, et que ais dvanta quella amur tauntar els tenor [f. 47a] lur vögllias et giavüsch. Et giaiva uschea suentz tar ella, infina chia lgs cavalliers quells haun incorts. Per que s haun mis insemball et haun dit, chia ll vögllian chiürar sü d nott et lg vögllian amazar. Quella chios[s]a ais gnida a savair ad Alexandar. Mo Alexandar ho dit, chi’ell vögllia ir cun Ludovich et cumbatar par ell, perchie tuots lg (d)[t]maivan. Et haun tmiou, perchie Alexandar quell eira ill pü ferm, scha l eira da la far oura cun las armas. In que ais ng[i]ou tramis da Egipto üna chiarta ad Alexandar, ill raig, chia siou sör saia mort, chi’ell des ir e pigllier aint a maun ill reginam et curuna. Uschea ais el conpar[i]ou avaunt lg raig et ha dit: „Ô gratius sig. et princip, eug giavüsch licentia, chia pos[s]a ir in Egipto.“Mo lg raig ha rasspondiou: „Que am ais sgiür granda dolur. Ma per l’amur chi’eu ha versa te, schi nun a(d)[t] völlg eug impadir üna tella hunur et ütall da surv[g]nir et congiüstar. Va dimena, miou fillg, in sientia, sco tü hest scumanza, schi vaintsch ad havair ün reginam paschaivall.“Et in que chia Alexandar ais ariva in Egipta, schi ais Ludovicus ng[i]ou achiüsa avaunt lg raig dalla Persia, chi’ell haia dormiou con sia figllia, perchie ells savaivan, chia Alexandar nun lg pudaiva giüdar. Lg raig ha(i) fat clamar Ludovicus avaunt ell et l ha dumanda dalla chios[s]a, chi’ell ngiva achiüsa. Mo Ludovich s ha dall fat uschea bain saviou s-chiüser, chia lg raig ha tuot crett ad ell [f. 47b]. Haun seis inamits tn[i]ou airi, infina chia ell ha stuviou inprum(i)[e]tar da la far oura cun las armas. Ludovich savaiva bain, chi’ell havaiva üna noscha contientia et chia ell