Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/265

Da Wikisource.

Martyrologium magnum 251

il qual blers gnin comovüts pro compassion, & comanzen á cridar. Haviand el orá & fat sia confession sco Vernutius. ad Alta voce, rēdet el sü seis spiert cun miraculosa constantia.

Trigâletus. Jet eir cun cor allegrà & ün spiert voluntûs alla mort, oret per seis inimis, non saviand blers che els fan: cha Dieu ils vögla spendrar or del latsch del satan. Lhura clamet el: ô meis char Deis, eug t’ vez ajá in il spiert sün teis altissem thrun, & il Cel apert sco vazet teis serviaint Stephanus. Et haviand confessà sia cretta s’ dormanzet el placidè in il Segner.

[p. 410] Battallius. diss bain confortà, eug non sun qui sco ün lader oder morder, mo sco ün Christian & confessadur della divina veritat. Et haviand orà fuo’l Justicià.

Tauranus fuo il ultim, il qual intant cantava Psalms, cha tot il podaiva incler. Et schabain ch’ell era juven, schi non fuo el damain dels oters in constantia, & morit beatamang in mez sias ferventes orations.

Questa historia es statta scritta saimplamang, & in vardat tenor cha il fatt es statt, ch’als inimis della veritat sves non l’han podüda negar.

[p. 437] Thomas Witleus, ün Prædicator Engles.

QUest era Pastor á Kyrbie, & dapo la mort da Eduardi fuo el dels ovaiss persequitá & sottamis, però non intarlaschet el da prædgar il Evangeli tant suvent, ch’el podeva havair l’occasion; fin ch’el fuo d’ün cert traditur schelm cun nom Alabaster prais & manà pro Gardiner, chi era crudà in üna malatia, della quala el horrentamang stovet finir sia vita & sia maledetta anima render sü al Diabol. Mo nō il voliand Gardiner acceptar, schi il manet el pro Boner Ow. da Lōden. Jl qual jet cun tanta astutia, lusingas, bons plæds, hipocrisia, ingã & promissions intuorn cun el, inpart svess, inpart tras seis serviaints Preers: Cha Witle s’ laschet surmanar á sottascriver üna revocation da sia cretta & à lur leges, ch’el fuo usche crudá gio da Dieu pro il Satan, da Christo pro il Antichrist. Mo Deis chi es rich da misericordia, non volet cha quest seis tapfer sudà, fuos löng fugativ & ch’als papals podessen löng sur el triumphar. Sentind dimana Witle la gratia da Dieu in seis cor, fuo’l exitá da recognoscer seis fall, cridar per quel & rogar per remission, siand el crudá in tanta angoscha ch’el nō saveva [p. 438] ingio tor vie. Va usche pro il Notario del OV. chi haveva scrit sia revocation & giavuscha da vair quella, cun dir, ch’el tema chi non sea scrit tot quai chi es necessari. Jonson al consida subit, non s’impissand d’oter, & intant chael ha oter dafar, schi Wirle scarpa quella in mille tocs. Jonson fuo adirá; & il manet subit ligá pro Boner & requintet co fuos passà,