Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/283

Da Wikisource.

Scharfa Perchia 269

las generatiuns chi ns pon subsequir. Al præschaint eschens conturblats, & ns resentins sensibelmaing da la pleja à nus da Dieu inflicta; Ns suottamettond però saimper à la vöglia da Dieu, & dschond cun Job: Il Senger ha dat, il Senger ha tut, ludâ sea il nom dal Senger. Co oters, sean daspæra ù dalönsch da nus, dessen s’ servir da quist chiastiamaint via nus, tiers lur bain & ædificatiun, lea Luc. 13. v. 1 — 9. Il avisamaint da Jesu Christi noss sulet & perfet Spendrader, sura d’il qual vains salvà il discuors chi à qui zieuva.

[p. 11] Textus Luc. cap. XIII. v. 1 — 9.

In quel istess temp eiran qua alchüns, chi l’ requinteivan dals Galileers, il sang d’ils quals Pilatus haveiva masdâ con lur sacrificis. Et respondiant Jesus diss ad’els, pissais vus chia quests Galileers, sean stats ils plü gronds pchiaduors da tuots ils Galileers per que ch’els han indürâ tal chiosas. Na, dig eug à vus, anzi, scha vus nun s’ meldrais, gniss tuots à perir sumgiantamaing. O vero, pissais vus chia quels deschdot, sur ils quals ais crudada la Tuor in Siloe, & ils ha mazads, sean stats ils plü culpabels da tuots ils habitants in Jerusalem. Na, dig eug à vus, anzi, scha vus nun s’ meldrais, gniss tuots à perir sumgiantamaing. Mo el diss quista sumalgia: Un cert haveiva ün figær implantâ in sia vingia, è veñ, cerchiand früt in quel, è nun chiatet. Inuonder el diss al lavuraint da la vingia, mera, agiâ sun trais ans, ch’eug veng cerchiand früt in quest figær, & non chiat, tagla ’l gio, perche pilg’el aint la terra? Mo el respondiant, diss ad el, Senger, lascha ’l amo quist ann, fin ch’eug l’he ja chiavâ, & miss aldüm intuorn. Et sch’el fa früt, bain sea, nun brichia, l’ dest tü l’hura talgier gio.

DECLARATIUN.

Qua ch’in la schlatta da Benjamin, tschels lascivs puobs da Gibea, vettan violà à mort la concubiña da quel Levit chi havdeiva gio som il munt [p. 12] d’Ephraim: Pilget dit Levit sia concubiña, la talget in 12. parts, & tramatet quellas par tuot Israel in sias contradgias. Il qual siond stat viss dad Israel cun stupur, es ngid’insembel la raspada, inua s’achatond els d’ün anim, examineschan il Levit, per gnir informats co la sturpchienscha füss statta comissa. Mo siond ad els refert, cun protesta tala: Guardâ vuss tuots, uffants dad Israel: Mettà qui l’ fat in deliberatiun, & dat cussailg; Tachien las otras schlattas guerra incunter la schlatta da Benjamin, [quella our d’ superbia nun vlet comparair sün il congress general, & recuset da dar oura tiers supplicci jüstamaing meritâ ils delinquents] la quala guerra füt ad ellas in il princippi chiariñamaing malventüraivla, in que ch’ellas