Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/321

Da Wikisource.

Plaunts 307

26. Sün Dieu s’ laschar, quel sul amar,
[p. 21].... Tschantond sün el sia spranza,
Non s’ chiattarà, Ma ingiannà,
Sch’el spetta cun fidanza.
27. Dieu s’ha dottats, Et exaltats,
Darcheu Signuors Marnias.
A grand honor, Ad alta flur,
Cun rab’& auter plüe.
28. Schi seat containts, Reeognoschaints,
Ad el dand sul l’honore,
In pietat; Et hûmiltat,
Servind ad el dacore.
29. Siand pustüt, Chi s’es ingüt,
Zond ün greiv Saramainte,
D’esser Mastrals, In Criminal,
Da tots quatter Commünse:
30. Schi guardai bain, Chia vo il prüm,
Jüst tegnet la bilance,
Ch’in voss spartir, In voss morir,
Da vossa vart non manca.
31. Perche’ n quint grand, A Dieu pussant,
No tots per cert st’ain render,
Da tots noss fats, Sco eir dals plæds
Or d’ bocca chi parschenden.
32. Pro quell’honor, Da tot meis cor,
S’ völg giavüschar vantüra,
Chia cun sandat, Et æquitat.
Posset indret complire.
33. Chia t’ gnair ranschun, Posset al bun,
[p. 22].... ’L mal ora ragischare,
Chia tots ils pruss, Et ils manglus,
D’quai s’ possen allegrare.
34. Chia vo’ n honor, ’Ls Commüns in flur,
’Sche vegnen conservatse,
Chia Deis il laud, In cêll sü aut,
Haj’ in æternitate.
35. Quai vaira Deis, Cul agüt teis,
Via tots völgias tü fare,

20*