Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/325

Da Wikisource.

Plaunts 311

Et festina cun travalgia
In sia vaira chias’ad’ir,
Per mangiar qua la sia noza,
Qual tot dschond, Et chiantond
Cun dolur va in la fossa.
11. Ma pür nan considerai
Na vanitat da Pajans,
La dolur tot passantai
Sco chi desch’à Christians,
S’eira voss Filg allegraivel.
Ach quant bell Es eir quel
In ils öls da Dieu plaschaivel.
12. Oder forsa non savaivet
Co chia Dieu quels l’am’il plü,
Our d’il mond tant ingianaivel
Fich festin’à tor in sü?
El transporta d’ils pechiaders,
Chia malitia Nun dazipa
Las lur ormas ad’el chiaras.
13. H’ vesset gient plü löng qui viue
Questa rösa bain s’ florind!
Ach cuvil ch’il Paradise
Sia seis lö da pass contin
Ingio ch’el sch’üna manzina
Implantâ Allegrâ
[p. 27] Vain da seis Deis zainza finne.
14. Scha sco Orpheus vo podesset
Tornentar in vitt’il mort,
Eug non crai chia vo ma lessat
L’ tor davent da tant cufort,
Manar our da tant’algrezchia,
Qual’el giada Fich beada
El’ chiargiar danöf tristeza.
15. O schi stimai pür beada
Tanta sort da voss Filg chiar,
Ch’el tot liber da contrada
Viv’in tot’æternitat,
Spær la fatscha da noss Deis,
Be sco’ ls Angels Sperts sco flamas
Leds chi predgian il lad seis.