Nel flaung con launtsch’uzæda,
L’ füt dô üna scanæda, 30 Chi sieu chær chour hó træs forô.
Cert sgür eau meritaiva
La mort ch’El indüraiva,
Eau sum il delinquent;
La cuolp’ais tuotta mia, 35 La paina tuotta sia,
Nun ais quast mœd d’amær stupend?
O tü mieu dutsch Salvæder!
Ammabel Dieu Spendræder!
Chi spirast taunt’amur; 40 O quaunt ais l’orma mia,
Containta da stær quia,
Per meditær la tia dolur.
Chia sajan reveridas,
Tas plæjas e feridas, 45 Infin ch’ais vitt’in me:
Chia l’œlg las preferescha
A tuot, e s’ divertescha [p. 535] Con mieu sacrifichiô Agne.
Con grazch’ais imbellida, 50 Sa fatsch’impallidida;
Sieu chiô incoronô
Con spinas ais, ch’il foran;
Seis œlgs brillants eir moran,
E sieu frunt ais tuot sangunô.
55 Ed eir las sias massellas,
O quaunt ch’ellas sun bellas!
Schabain smaridas vi;
Dals levs tremblants, s’ cognuoscha,
La sia mortæl’anguoscha, 60 Ch’El uossa vò sentind àqui.
O Dieu! quaunt allegria?
Saint eau, à vair aquia,
Con œlgs illuminôs
