Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/77

Da Wikisource.

Alchiünas Bellas et Nüzaivlas Histoargias 63

et nun savaiva, quella chi’ el daiva piglier, infin ataunt chi’ el alla davous pigliet quella, chi havaiva aint il plom, perchie chi’ ella eira pü greiva. Co dschet l’Imperadur: Huossa vezast tü pür cleramaing, chia nun eis mia cuolpa, mo dalla fortüna, laquela nun t’voul favorir, chia tü nun artschaivast da meis duns.

Davart Piramo et Thisbe.

XXXIV.

Ovidius in seis cudaschs aradschuna üna bella, ma miravgliusa histoargia da 2 persunas chi s’amaiven: l’üna dallas quelas eira il juven Piramus, l’otra la bella juvintschella Thisbe. Ils gienituors dalsquels haun evdo in la cited da Babylon et eiran chiantunais. La granda amur intraunter quistas 2 persunus primeramaing eis gnida quinderno, perchie chia d eiran chiantunais et ’s vulaiven bain da pitschen, et eis zieva quist’amur craschida taunt, chi’ ella ho a tuots duos custo la vitta. [f. 48a] Ls velgs da tuottas 2 vards tgnaiven quists lur infaunts zuond strets, inuonder chia els da rer pudaiven gnir insemmel et ’s manifester lur cour l’ün a l’oter. Quists duos sfortünos amants, vsand la rigorosited da lur vêlgs, chiattetten üna vouta üna fessa in üna parait, chi eira traunter lur chiesas, traunter laquela fessa ù foura [. . . .] et alla davous pudaiven tschantscher insemmel. Tgnand els dimena suenz uschea discurrieu insemmel, mattetane sü üna gieda dad ir insemmel la noat seguainta our dalla cited adascus [da] lur velgs, et da ’s lascher chiatter insemmel in ün lœ, inua chi eira la sepultüra da que pussaunt Arag Nini, suot ün bœs-ch da moras alvas, per discuorrer insemmel alo. Metten eir quist lur cussalg ad effet cun tuotta diligienzchia. Thisbe gnit la prüma alo, ma gniand per la via vset ella per disgrazchia üna grimma liunessa, laquela gniva da sieu butin, chi’ ella havaiva fat, cul gnif tuot da saung, per baiver, sainza dubbi, dad üna funtauna, chi eira poch daloentsch da que lœ. Cunbot chia Thisbe vset gniand la liunessa currind vers ella, schi fugit la, [f. 48b] et ’s zuppet, ma, currind, lasch’ella der gio sa liadüra alva et la perda. La liunessa chiattet quista liadüra alva, gniand per la via, la pigliet in buochia et la fet fich da saung; pür alla davous la laschet la lo et giet per sa via. Bain bod zieva gnit eir Piramus in il lœ depüto, et zieva chia el à clær d’gliüna, perchie chia quist dvantaiva d’noat, cuntschet ils zaps u stizis dalla liunessa in il sablun, ’s ischnuit el zuond fich, ma darchio giet inavaunt. Ma, giand, chiattet et la liadüra da sa chiarisma Thisbe tuot sanguneda, et dimena nun pisset el oter, co chia sa chiera Thisbe füs sdrazzeda da las bes-chias, nun siand ella in il lœ depüto. Cumanzet dimena ün grand plaunt et schbragizzi, chi ves pudieu comuanter la sassa a compaschiun, et zieva chi’ el