Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/106

Da Wikisource.
96 Gian Tramer

Andrea Planta, figl da Nutin
Dieu ’ns dett’a tuots ’na buna fin.

Anno 1687.

  In Lavin, inua la posta s’ ferma ün po pü löng, ho il giuven Engiadinais, fand qualche spassagieda per la vschinauncha intuorn, observa las seguaintas rimas:

O crastian, tü da teis far
Non t’ dest zuond dech at gloriar,
Rova a Deis pe ’l spiert divin.
At gloriescha sün la fin.

Anno 1670.

  In ün oter lö sto scrit:

Bain s’impissar dess ün indret.
Que ch’el comainza si’ perfet,
Schi vain el col fat a chattar,
Seis fat vain bain al graziar.
Fallar e mala compagnia,
Sta larg da quell’in vita tia,
T’ cumpagna con glieud d’onur,
Schi ma non vainst a tuorp e znur.

  Richa in vers e rimas ais in proporziun la vschinauncha da Guarda. La observet l’Engiadinais gia sün sieu prüm viedi, vi ad üna dellas prümas chesas ch’ün riva, pittüro gio ün liun e sur la testa da medem la soprascrittüra:

Esser non stoust dech valorus,
Ma sco sun eu, eir generus.

Ün po pü in vi sto ün bouv con la soprascrittüra chi indichescha sias qualiteds e chi tuna:

Eu ütil sun in tuots reguards.

Sün ün’otra fatscheda della medema chesa sto pittüro ün chavagl, sur la testa del quel ün legia:

Tranter limargias nobla sun.

Pü in sü per il mür ais allura la seguainta bella rima da leer:

D’intaunt la rös’ais frais-ch’e bella,
Scodün gugent savura quella;
Ma cur dal temp l’ais impassida,
Pacs la giavüschan, ma l’invlidan.
Usche fan eir con servituors
Avarizus, superbis s’ gnuors.