Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/116

Da Wikisource.
106 Gian Tramer

baselgias, perche l’üsaunza da conserver tres üna lapide sepulcrela et ün’ inscripziun la memoria dels trapassos, ais fich veglia e fich humauna, perque eir usche generela, ch’ün la chatta traunter tuots pövels e in tuottas contredas. Da quellas non s’ho fin ora l’Engiadinais annoto üngünas, forsa dvainta que pü tard. Almain ais que sia intenziun da raccoglier las pü originelas e las pü bellas. Difficilmaing chattaro el pero üna pü originela cu quella chi ho dad esser steda fatta per il dücha Choiseul, minister da Frauntscha suot Louis XV, chi morit 1785, laschand inavous grands dbits e chi tuna:

Ci - gît Choiseul, d’empruteuse mémoire
Qui toujours emprunta, jamais ne rendit,
Seigneur! S’il est dans votre gloire,
Ce ne peut être qu’ à crédit.
Co posa Choiseul, scu debiteder in memoria,
Chi saimper impraistet e mê non ho pajo.
Segner! Sch’el ais uosso cusü in Tia gloria,
Schi ais que sün credit, cha Tü quella l’hest do.

Üna pü originela cu quella, ch’ün doct originel tudaisch giavüschaiva da’ s lascher metter e chi tuna:

Co posa l’ossa mia,
Eau vless chi füss la tia.


saro auncho pü difficil da chatter.

La pü bella ais bain pero quella, cha il maun dels aungels ho scrit sün la platta, ch’ün chattaiva nel üert da Josef e chi tuna per tuott’uraglia humauna usche allegrusamaing:

Resurexit non est hic.
(El non ais qui, l’ais resüsto.)

Crajains, sperains in quel, al quel quaist’annunzia valaiva et eir per nus l’ura arrivero!

Scu cha que sovenz incuntra, ch’ün vezza que chi ais dalöntsch e passa suravi que chi ais dasperas, usche ais que incuntro eir al giuven Engiadinais in passand tres la bella vschinauncha da Bevers. El ho comunicho versins, chi as chattan scrits vi ad edificis da vschinaunchas bger pü allontanedas, sainz’observer fin al ultim temp ün’inscripziun chi as chatta vi ad üna chesa circa in mez la vschinauncha nomneda, e que tuot sper la streda e chi tuna in seguainta maniera:

A Jehova principium
A Jehova finis esto.
Omnia cum Deo
Et nihil absque eo.
J. W. 1715.