Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/195

Da Wikisource.

Peidras impolidas 185
[p. 18] L’utuon.

Sur la champagn’ pass ün utschè
Chantand in svoul suot sulagl cler,
Con tun amabel clamm’uschè:
„Adieu! eau vegn at banduner!“
5 „Davent aunch’hoz!“
„Lontaun dabot! Lontaun dabot!“

Mieu cour udit sün quaist chauntet
E füt bot saun, bot ammalo,
Dolur profuonda e dalet,
10 Algrezch’e led as haun masdos:
„O cour! O cour!“
„D’ dolur? d’algrezcha? rumpast our?“

Vzet cruder üna föglina,
Il cour am dschet: „L’utuon ais cò!“
15 ’L giast da sted, la randulina,
Cun el l’amur e spranza vo:
„Lontaun! Lontaun!“
„Sperer allur’ sarò invaun!“

[p. 19] 20 Del solagl sa splendur lamma
Darchò turnet ed eir l’utschè,
Vzet mieu ögl cun üna larma,
Chantand el am clammet uschè:
„Eterna dmur’,
25 „Mo na inviern nun ho l’amur!“

[p. 30] Chanzun della saira.

Il sain d’ la not el suna
E clamma a repos,
Il clam da pêsch strassuna
Sur chesas, êrs e prôs.

5 O dutscha pêsch! frequainta
Dels mieus eir lur chamanna,
Per cha lur chaunt palainta,
Onur e lod! at clamma. —