Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/342

Da Wikisource.
332 Caspar Bardola

Pro la passegiada,
Ch’ün löng ha spettà.

D’algrezia qui gübla
Il cour del infant,
Chi chanta, chi schübla,
Tot s’ chatta containt.


Cristina (siouand).
Almain ch’eu alla fin davo tant cuorrer

Eir possa siouer üna già a tots.
It pü plan plan, no possan eir discuorer;
La prescha non cuschina mai buns trats.

Lanz. Appunto, eran qui per far ’na posa
E contemplar ün pa eir nos contegns.
Da quist punct ’our as ha ’na bella vista,
Perque posseivan qui adün’ils vegls.
Il taimp crai bel, abain cha abunura,
La pizz’intuorn tot era chapütschà.
E las corniglias faivan trid schuschùri,
Però, la samda, solit, l’avra stà.

Hans. Scha’ l temp ais favoraivel sco chi pàra,
Schi la stagiun ans spordscha grand plaschair,
In mez quist paradis, quista contràda,
Tant magnific’e bella da survair.
Guardai, l’aspet chi spordscha nossa pizza,
Con seis vadrets seis pasculs e seis gods,
Qui daints, là spelms, qui verd, stupenda vista
Confonda l’ögl con seis richams pertot.
E quant stupend tschütt’oura nella soula,
Nos ögl survezza quia plüs comüns
E comünets u vihs pertot spars oura;
Guardai, l’impressiun da tants chamins,
Tots füman, sco scha füssan charbunèras,
E’ l contadin tra via — co’ l seja
Con seis pradèrs, durante las massèras
Traplinan intuorn chasa fand giantàr.

Lanz. Perbacco! Quist ais segn da buna vzüda,
Siand t’imbruoglias usche bod co’ l s’ dun,