Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/368

Da Wikisource.
358 Caspar Bardola

Cresc. Raschun! Uschgliö tot serva po’ l guadagn;
Ma maister Boc, sco’ l raig dalla manzögna,
Sà d’inchantàr e’ s fà servir per nöglia.

Güst. Usche chafuol confonda la nardà,
Ch’ün serv’e serv’e croud’in povertà!

Cresc. L’affar ais curius, chi fa bod dubi;
Ma tot chi disch, e plüs han viss.

Güst.

Tot disch,

E plüs han viss! Reflex d’impressa tema
Our dalla fantasia del infant,
Chi guarda las figüras da seis sömi
E craja chosa vaira, u vivaint’,
Vezand nel sön contschaints dad’ogni sexo
Ed eisters d’otra fuorma e colur,
Con bestias u ogets dad’ogni specia,
Chi’ s mossan tantas vottas, fand terrur!
Svess chosas chi’ n natüra non existan,
Sco monstrums e strambezzas d’ogni sort,
Sun qua chi’ s tizgian, lottan e dispüttan,
In möd ch’el dall’angoscha reista smort.
El aud’ils pleds, cognoscha la favella
E vez’ils gests e vez’ils movimaints,
Chi’ l dan a döss, e vain quatras in tema
E clama per ajüd e salvamaint.
E tremblazun consquassa sia nerva,
Siand persvas, la chosa ch’el ha viss
Usche precis, cha l’ögl ne si uraglia
Al pon persvader auter, que chi es.

Cresc. Que ais vardà! Eir eu vez la not chosas
Nel sön e clam ajüd, schi’ m fan sgrischur;
E la daman e tot il di am squassa
Il cour dal grand spavent e dal dolur.
Pel solit vez sumbrivas stravagantas, —
Las qualas am culpischan con spavent
Talmaing, cha las figüras imponentas
Am reistan avant ögls amo lung temp.
Sü’ l di passaint allura pro compagnas,