Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/380

Da Wikisource.
370 Caspar Bardola

Sul „bist u hot“, egual sco sün la strada,
Serviv’ad el, per dar — direcziun.
Ed’uoss’eir quel sto tschüffer quist incomod,
Futü malheur in quist temp e stagiun.

Lanz. Perque vost ir a X. con quistas bestias,
Chi malapaina pon plü dar ün pass;
Non füss per quellas meglier quietezza,
Co ir pro magis vi’ e nan a spass?

Hans. Per forz’ün sto; sch’ün vol tscherchar remedi,
Siand cha l’art non ha ün auter mez
Usche concis e tschert, sco’ ls pleds del magi,
Quel vegl, il sör dal bap del serrürier.

Lanz. Oh pover tü! Chi uoss’amo nudrajas
In teis vegls dids da simla sort nardads.

Crist. Ma na signur! Que non sun chosas vanas;
Hans ha raschun; que sun contschaint vardads.
Quel hom s’incleja bain sur simlas chosas,
Tot cuorra fin pro el, lontan e strusch;
Siand ch’el gioda stima in sas curas
Ed ais usche modest con dar seis quints.
Seis mezs sun simpels môts, con lungas posas,
Ch’ün sta surprais d’ün möd’ sche müravglius;
El gir’intuorn co’ l man e fa grimassas,
E tranter aint barbott’el pleds sot vusch;
Che pleds ch’el disch, üngün que non cognoscha,
Ma tant ais sgür, l’armaint ais subit frisch.

Lanz. Quist hom dimena ha ’na güzza lengua,
Chi chatsch ils pleds uschè chafuol nel pè
Infin sü’ l mal, tras charn e chör e nerva
Per operar sün la lisür’uschè.

Crist. E pür ils pleds han üna granda forza;
Ün po con pleds far chosas da stupir:
Stanar il sang, e tour il stort, sco pür
Tour il pizgià, ils verms, il sgrizg e tor las feivras
A bestias ed umans; que tant ais sgür.