Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/460

Da Wikisource.
450 Giovanni Mathis

E Deta (chi eira quella cha Gudench preferiva a tuottas las otras giuvnas da Schlarina, e dalla quela el avaiva tschantscho als sieus sainza la nomner), nel simpel negligé della damaun, per fer sas lavuors d’ chesa, al paraiva auncha bain pü bella e graziusa cu mê.

Ma que chi surtuot al fassinaiva e atraiva sieu sguard, eiran las duos lungias tratschoulas della frais-cha e robusta giuvna, chi quasi ogni vouta ch’ella daiva il zapp sü’ l taglia - fain, as büttaivan cun grazcha davaunt e paraivan la brancler, e charezzer sieu bel sain agito, fin ch’ella darcho, cun ün grazius movimaint las büttaiva davous sün sas arains.

Cur cha Deta avet taglio circa la mited dell’impraisma, pozet’ la il taglia - fain sü’ l ladritsch e saglit gio sü’ l fain ch’ella avaiva taglio.

Allura saimper chantand bè bassin, chaminand e’ s sunand sco per soter, get dal talvo in sulêr.

Deta Petz, eira la figlia da Flori Petz, vschin da Zuoz, chi’ s avaiva marido a Schlarina cun Giunfra Annetta Frizum, e s’avaiva domicilio allo.

Gia daspö qualche ans Flori Petz eira mort, e Deta cun sa mamma staivan sulettas in lur chesa lavurand ellas lur egen fuonz, e fand cun lur muaglia, sco per usche dir tuots faivan da que temp.

Deta eira la figloula da duonna Chatrina Salis, e gniva suvenz a chatter sa madrütscha, e las sairas d’inviern, sco chantunaisas ella e sa mamma gnivan tar duonna Chatrina e Nina a tramegl da filadè.

Taunt duon’Annetta, chi Deta eiran saimper bain visas in chesa Salis ma daspö cha Gudench eira arivo, Deta nun gniva pü in visita.

Eir Deta Petz, cur eira arivo Gudench, l’avaiva chatto bel e grazius, vstieu da offiziel, e surtuot admiraiva sia amabilited e gentilezza.

El nun ais be bel e bun, as dschaiva ella, el ais eir ün giuven plain d’ maniera, brev ed onest, chi nun fò pü bella tschera allas ünas cu allas otras, perche ch’el sò bain cha’ l cour d’üna giuvnetta ais debel e spert dispost as inamurer, in ün giuven bel e grazius sco el.

Eir ella s’avaiva ditta e’ s dschaiva saimper pü suvenz:

Me nun he vis ün giuven usche bel, chi’ m saja usche simpatic, e chi’ m plaschess sco Gudench, Ah!!!

Auncha ün bun momaint zieva cha Deta füt sortida dal talvo in suler, Gudench restet suot il tol, fissand il ladritsch e l’inpraisma, ma surtuot la porta d’ talvo, sperand cha Deta gniss a glivrer tagler l’impraisma comanzeda.

Ma zieva avair spetto inütilmaing pü d’ün quart d’ura s’inpissand cha scha Deta quintaiva returner, avess’ la lascho il taglia fain tar l’impraisma, e na miss quel sü’ l ladritsch, Gudench gnit suotour il tôl, piglet