Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/467

Da Wikisource.

Il Curunel e las tratschoulas da Deta Petz 457

Tuot voss „l’ fer ir a spass“, tuot voss tschercher per el üna marusa, üna duonna adatteda ais temp pers e nun serva ad ünguotta.

Scha Dieu ho destino ch’el parta, partiro’ l tuottüna.

E sch’el nun parta e’ s marida, schi quella cha Dieu l’ho destino piglero’ l, e na otra! Schi Tuot ais Destin.

O eau savaiva, schi eau savaiva ch’el ho propi decis, e destino d’am metter vi, dschet Nina uzand ils bratschs vers il tschêl, schi eau saint darcho mas furedas nellas costas e ma s-chalmaneda, sco ogni vouta, ed uossa pür memma ogni di ans turmainta’ l cun que gramazchus pled e discuors.

Ma che craja’ l chi dscharo la duonna da noss Gudench, scha ogni momaint od’ la sas istessas, melprüvedas geremiadas e proverbis da Salamon?

Cur cha la saro in chesa, scha’ l continua uschè schi stuverons in nom da Dien be’ l fer ir a ster sün stüva sur, eir scha l’inviern stoverò allura metter fö in pigna in duos lös, pervia dad el.

E Nina sortit da stüva fand finta d’avair üna rabgia anguschagiusa, ma dalun arived’in chadafö as mettet a rir sco üna bluorda, as dschand:

Povers chanasters, sch’eir sun circh da mia etêd, comainzan tuots duos ad ir bainischem in fanzögna ed our per la ramma.

Ella, crajand cha las spassagedas al fatschan marider, ed el cun sieu eternel „Destin“chi’ m fo gnir las vivras cur cha’ l comainza, e var desch minuts avaunt gia prevez vi da sieu sorir pchadus, güst sco chi ho St. Rocc, chi aunch’uossa ais pitüro sün la chesa del preir in Crasta.

Be eau suletta se que chi’ s passa nel cour da Gudench, e que chi voul dir, ch’el ais usche containt, da spass e nun po resi ster nella pel:

Be eau se que chi voul dir que sorir da spus, ch’el ho uossa cur che’ l am guarda, e pera saimper ch’el stöglia am dir e’ m confider qualchosa.

O que qualchosa nun ais oter cu „La bella Signurina da Zuoz“! Schi, schi er ais el sto davent tuotta di, e scomettess ma part del Tschel cha l’ais sto a Zuoz, perche er saira cur cha l’ais gnieu paraiva’ l auncha pü aleger e pü bluord cu’ l solit, e cur cha cun mieu sguard incomparabel, l’he fixo in al domandant inua ch’el eira sto tuotta di ho’ l be ris sco ün despero, e quasi, quasi am faiva la confidenza.

Dal pü probabel, aunz ir gio, ho’ l tschantscho a Signura Clergia.

Schi que’ s fo, que’ s fo sgür e tschert, e lönch pü nun so’ l no po taschair.

Benediziun divina che algrezcha, surtuot cha que saro eau chi l’he cussglio dalla pigler, e’ s po dir bütteda in bratsch.

Ma queco saron dalets e gustezzas cur cha l’averons in chesa, e cha eau e la duonna patruna giarons cun ella a spass.