Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/496

Da Wikisource.
486 Giovanni Mathis

Ah, Valentin, pür memma tü(t) est memma tmuoss, sainza curaschi, volonted nè energia, uschiglö digia damaun a saira, quels bels, glüschaints sechins d’or füssan noss, e quia zuppos in nos grand scrign sün chambra.

O be cha füss ün hom, schi füss que bod fat!

Valentin: (stupefat)

Ma Segner ans stetta tiers, que cha tü dist Neisa, est propri our dals mauns da Dieu? e che vulessast bain cha fess, per survgnir quella monaida, voust forsa cha giaja a fer il morder, e assassiner quella brêva glieud, per invuler quels sechins?

Neisa: (con dispett)

O, tü est saimper stô, e sarost fin cha tü vivast ün pover ignoraint, chi nun vesza pü dalöntsch cu sieu nês, chi at tschauntscha dad ir ad assassiner qualchün? Ma nun sest cha sainza cha tü vezzast, nè tuochast aint üngün d’els, quels bels sechins glüschaints, poust als avair damaun a saira quia sün maisa, e podains nus duos als quinter, e ’ls luver in strivlas, e que sainza cha orma vivainta hegia il minder suspett sün nus, nè vegna mê pü que a savair?

Ma sco at he digia dit, tü est ün pultrun, o resterost têl fin cha tü vivast! E poi, che scruppel hest bain da avair, per quist bel avarun, Maschel Giachem, chi nun so pü che fer dalla monaida, 500 rainschs dapü u damain, nu ’l faun nè pü rich, nè pü pover.

Valentin:

E in che maniera vulessast bain survgnir quella monaida, u megl dit, l’involer?

Neisa:

(sorriand, el pigliand il maun in sieu, e serrand lüsch d’ stüva co ’l culuoster.)

Taidla bain mieu Valentin, que ais la chosa la pü facila ch’ün possa fer, Tü hest bain odieu cha Maschel Giachem ho dit a Maschel Fort, ch’els sun tuots invidos alla nozza, damaun a Salvaplauna, cha Annigna nun vo, ma cha tuott ünna giaro ’la eir ella vi damaun bè a vair a spuser.

Ebbain mieu chèr, tü partast uossa da quia vers las ündesch, e vest rês la semda del god, tü pigliast con tè üna mangla plaina da nos pü, bun vin, e roba da manger, sco eir nos s-charpel grand. Cura cha tü est sper Surleih, e cha tü hest odieu cha ’l guaiteder ho glivro da clamer las uras, e da chanter, vest nel curtin da Maschel Giachem, da lo sün la lobgia, e col s-charpel stachast plaumin üna dellas assas, spêr l’üschet, vest aint col bratsch e tirast vi il culuoster d’ lain dal üschet, e vest in talvô, ma surtuot guarda da stumpler darchô bain a lö l’assa, sainza fer fracasch,