Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/569

Da Wikisource.

Landamma Zaccaria Pallioppi 559

il minzin, ais il profuond sentimaint da fidaunza nella sapiainta direcziun del Suprem e la confortusa tschertezza del beo ventur nell’eternited, chi as preschainta in ogni fascicul dellas poesias del Signur Pallioppi, indicibelmaing benefica e consolanta.

Ouvras telas sun massimamaing adattedas tiers la conservaziun da nos bel linguach e sun perquè degnas, da gnir chattedas in ogni famiglia, chi ho auncha pieted per il pü venerabel tesori relascho da noss antenats, per sieu sonoric pled.“

Dal antecedaint ans podain persvader, cha nos poet non ha motiv da ’s almentar dall’accoglienza, cha sias rimas chattettan. Eu speresch ch’el nell’ non haja motiv da suspürar col poet tudais-ch, chi non as containta dad esser lodà, ma voul eir esser let.

* * *

Aviand addüt prolixamaing il giudicat dels contemporans da Pallioppi davart sias poesias; aviand udi il parair da quels, chi collaborettan a medem temp con el ad inrichir ed imbellir nossa literatura poetica ed a cultivar nossa lingua materna; podess eu facilmaing abstrahar da dir eir meis sentimaint in merit, tantplü cha eu colla megldra voluntà non poss dir bler da nouv e ha pac plaschair da repetir il parair dels oters. Eu vögl pero tantüna aggiundscher ün pêr observaziuns.

Ans fand la domanda, che cha Pallioppi svess ha tscherchà d’effettuar con sias poesias, chattain nus la plü clera resposta nella prefaziun allas poesias dell prüm fascicul. In sia lingua tant melodiusa, amabla e tuottüna vigurusa ans disch el:

„Scha nöbels cours umauns, chi sun tuottüna las pü s-chettas perlas della creaziun, paun effettivamaing scoprir in quaistas poesias què ch’els tscherchan, cioè fidaunza infantile nella charited del Segner, commovaint’admiraziun della natüra, viv entusiasmo per la patria et indignaziun della perfidia e sceleratezza: schi speresch eau, ch’els nun am condanneron per ils defets da quellas. Persvadan ultra què mias rimas novas, scu las già contschaintas, mo preschaintamaing rectifichedas, cha quaist idiom nun ais tuottüna be ün sbrüg feroce, mo taunt lam e taunt melodius, taunt plajabel e taunt suscettibel a cultivaziun, cu otras linguas: schi he conseguieu in buna part mieu scopo et ingrazch a Dieu scodün’offerta, ch’el am concedit per mieu linguach matern. In tuots cas desideresch però — u chattand quaistas flurettas ün modest e pitschen lö nel cour da mieus compatriots, u doviand eir be servir da craunz sün mieu vaschè et esser bod smanchedas sco lur zardiner — cha mieu exaimpel animescha megldras forzas a prodür qualchosa d’ megl, saja in quaist dialect, oppür in quel della Surselva u dell’Engiadina bassa, del Surset u d’otras vals retoromauntschas;