Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/162

Da Wikisource.
152 Tommaso Maurizio

Qui bei canvâ, ca peran na ghirlanda
E spander vegnan lan matan riand
Purtand insemal’ na cavagna granda
10 Cun pang e vin ed altar rinfrescant;
Sün ün plümatc da erba mulascigna,
Bütca dal freisch, as fa la si croscligna.

Tal profondá al riva in campagna
E istintif as ferma sün al pra;
15 Macelainalmenti al güza la cumpagna
Eppö schumenza e sagher canva.
„Uey äl disc dre pacan sfulcieda’
„Nut aia forza güz o martelleda?“

„Tü è pür anca quela mi tcäligna
20 Ca sü pei’ munt e ora per qui grüff
In mez i bosch e ent per lan ruigna
Brüsceva l’erba dal pü pessim züff
E issa mo da morder tü indüra
Per am’implanter chilò sün la planüra.

25 Cunfidenzius al guz — el la ragüza
E per brüscer lèvel la ent i mang
Dre’ n fla mument or da la bocca ai mütcza
„Ma Dio Santo quist c’ n tai da cang
As po güzzer, maner, e er cas picca
30 Nus po evant e nus an segha bricca!“

As ferma is per ussarver la lista
Pagia surpreis al gombat sül schilugn.
Amira müt e cun la tceira mista
Lan differenta lô situaziung.
35 E finalmente scudind lan spal’e teista
Murtifica ent i panzeir al reista.

„Ma sangunug! vilò quella motetta
Qui sasc vilo pel solat en fenif,
Vilo quel plang, eppö quela valetta
40 Fagevan mia fegn, ma mott rasdif.
I mott en nüd, al bung ha erba passa
O Dia Dia quel gnirá … ün assa!