Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/206

Da Wikisource.
196 Caspar Bardola


Ma che disch, cur cha l’insüra,
5 Ultrapassa a blerüra —?
Cur il dun ans dvainta privel,
Cur splendur’imnatscha nüvel?
„Spranza, spranza, non a ’t tmair“! —

Saimper naiva, saimper flocca,
10 Cour che pensast? Che disch bocca?
„L’abundanza fa sorir“!
Ma che disch, cur cha natüra,
Non cognoscha plü masüra?
Cur cha l’hom our d’ögl sparischa,
15 Cur il bös-ch nel mar svanischa?
„Spranza, spranza non guinchir“!

Saimper naiva, saimper flocca,
Cour che pensast? Che disch bocca?
„D’abundanza non a’ t tmair!
20 Ma che disch, cur chi bilocca,
Saimper naiva, saimper flocca?
Cur del anim la constanza,
Nel imens bod perda spranza?
Spranza, spranza stost havair“!

25 Pür chi naiva, pür chi flocca,
Cour t’quietta, tschantscha bocca:
„Spranza mai non dess guinchir“!
Tuot regressa, scha progressa,
Tuot s’ mantuna e svanescha:
30 Cur il Maj s’ prepar’a feista,
Müd’il bianco spert la vesta:
„Spranza, spranza sto florir“!


Acrostichon.

Harmonie amo risson’am regordant da voss compagns,
Lur accords amo sadoulan, mi’ uraglia tschert momaints;
Arrivada chi füt l’ura, del terribel ellemaint,
As müdet lur harmonie, in accords chi fet spavent.
Ressonand lur echo clamma, in agüd tuot limitrof,
In agüd ch’ais fö e flamma, fö e flamma in Ramosch.
Ma invann füt la fadia, requirida e l’indschign,
Cur ch’ün ellemaint domina, cur chi ais usche’ l destin.