Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/50

40

Gian Maurizio

In verità, ca je plü nul vuless.
La vita l’è ün camin tüt plen da guai,
Ca düran sempar, e nu sciünan mai.
S’al Signur am vuless e lü clamär,
Je füss ben paragiäda per indär.
Dóma una raba am fagiess gran plašeir:
Al mee ciär Gian s’i pudess anc’avdeir.
L’è giò un temp, ca je nu l’à’ vdü plü;
Ma i ’sun trop veila per indär da lü.

[p. 42]             GIAN (senz’essar avdü) Uei, uei!

MARIA.                 Chi è’ l, čhi e’ l, ca clama?

GIAN. O mama, mama! la mi ciära mama!

MARIA. Al mee Gianin! o al mee Gianin ciär!

Tü à ben fatč ben, da gnir anc’em truvär:

Je steiva giüsta e panzär e tü.
Ma l’è propi’ l Signur, c’at manda lü.

GIAN. Scüsam, o ciära mama, sa per quant

Ch’i vess volü, je nu sun gnii evant.

Chi ch’è el servizi d’altar nul pò fär
Casa cal vol, e nul pò cumandär.
Ma dgè, ma dgè, incusa av va e man?
O ciò, o ciò, c’um as tócc’anc’al man!
Je ’m pär, cu agias sempar bela ceira,
Cu agias giü üna buna prümaveira.

MARIA. Ormai la prümaveira l’è passäda:

Ma ur ca tüt la föia sea crodäda,

Am pär d’avdeir ch’i crodarà er je;
Parciee tü sa, ch’i en uciantatre.

GIAN. Oh no, oh no! Je pregarà Iddio,

Ca’ v cunserv’anca tant per amur mio,

E ca insemal as lasci’ anca gnir,
O ca insemal as lascia murir.

MARIA. Al mee ciär Gian! Tü’ m fa gnir al magun.

Ma tü è ben sempar statč ün ciär fii bun.

Oh c’al Signur at banadišča lü,
E c’al se spirat sea sempar cun tü!

GIAN. Sì, al see spirat sea sempar cun nò;

Ca lü l’è quel, ca quel c’al vol, al pò.

Chi sarà ciò, c’as sent e caminär?

MARIA. L’è’ l Giacum Tönn, ca va sü e drizär.