Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. |
40 | Gian Maurizio |
In verità, ca je plü nul vuless.
La vita l’è ün camin tüt plen da guai,
Ca düran sempar, e nu sciünan mai.
S’al Signur am vuless e lü clamär,
Je füss ben paragiäda per indär.
Dóma una raba am fagiess gran plašeir:
Al mee ciär Gian s’i pudess anc’avdeir.
L’è giò un temp, ca je nu l’à’ vdü plü;
Ma i ’sun trop veila per indär da lü.
Je steiva giüsta e panzär e tü.
Ma l’è propi’ l Signur, c’at manda lü.
Chi ch’è el servizi d’altar nul pò fär
Casa cal vol, e nul pò cumandär.
Ma dgè, ma dgè, incusa av va e man?
O ciò, o ciò, c’um as tócc’anc’al man!
Je ’m pär, cu agias sempar bela ceira,
Cu agias giü üna buna prümaveira.
Am pär d’avdeir ch’i crodarà er je;
Parciee tü sa, ch’i en uciantatre.
E ca insemal as lasci’ anca gnir,
O ca insemal as lascia murir.
Oh c’al Signur at banadišča lü,
E c’al se spirat sea sempar cun tü!
Chi sarà ciò, c’as sent e caminär?