Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/97

Da Wikisource.

La stria ossia i stinqual da l’amur 87

Maria innura as matet e parlä
E la giuvnetta da la santa fè
155Cattolica, apostolica, romäna,
Ch’era in periccul causa la pagäna
Brütta eresia e incredulità,
Ch’ingev’intorn cul nom da verità.
Ma ca Iddio sul Cel vea decretä,
160I miscredent tütč quanč da sterminä;
E c’ l’ingess lee e dì e la si gent,
Ca tütč i lutar la caccess davent,
Ca in unur dii Santi e da Maria
Gniss estirpä al sem da l’eresia.
165La giuvna ei see inget tüt e quintä;
Ma quii al prüm i nu vulevan crè.
Dagià ent al lög, indua ch’era apparida
La Santa, i ingettan cun la fia per guida.
Rivä in quel lög, che roba! che stüpur!
170Intorn intorn as santiv’ün udur,
Tant delicat, ca mai ent i see dì
Udur cumpagn i nu vevan santì.
Chi mai innura vess plü dubitä,
Ca nul füss vero quel c’ la vea quintä?
175Dalung dalunga l’ingett fo la vuš,
E la gent gnit cui prèr purtand la cruš,
E ’vdè al lög da quell’appariziun,
Cantand la Messa e fagiand processiun.
Intant intorn pei contorn da Clavena
180I riformä’ s truvävan in gran pena,
Cà già da bier as santiv’e parlä,
Ca ün dì tütč quanč i saran sterminä.
Inscia ’l terrur tant inänz era nì,

[p. 102]           Ca già varün as mattev’e fuggì.
185Ma in quel fratemp al madürat ün früt,

C’al panzer da la gent al cangiet tüt.
Santa Maria e quella giuvnetta
Nus vea mossäda üna volta suletta,
Ma dua o tre; e in ün’appariziun
190Oltre lan roba da la religiun
D’ün altr’affare l’era nida e dì,
Ma quel sacret la veva da tagnì: