Vai al contenuto

Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/176

Da Wikisource.

155Tucs el cor profund igl inimitg,
Po en l’ aria buca star pli ditg,
Culla spada dat il bien schuldau
Al curdau uss fridas giu pil tgau.
La princessa vegn tier siu spindrader,
160Liberada da quei drag e lader. —
Bials ligioms lur cors han reuniu,
E ventira ha quei pèr gudiu. — —
Mo il prenci niev in di ei ius
Egl uaul, che fuva smaledius,
165Per sittar utschals, che contan bein,
Sco sin l’ insla sper il lag serein.
En la selva tut en inagada
Ves’ el ina femna strapazzada:
Quella mira stagnamein giun plaun
170Ed enquera leu zatgei cul maun.
„Tgei veis pers?“, domond’ el la veglietta,
„Miu ani ded aur ei daus ord detta.“
Survetscheivels ei il giuven staus —
Mo per siu donn, memia sesbassaus.
175Encurrend per ella igl ani —
La veglietta, sevolvida vi,
Streha ses cavels ded aur empau
Culla torta, ch’ ella ha semtgau. —
En in crap de marmel ei il retg
180Semidaus en in moment anetg!
Ussa ei in onn vergaus depi,
Ch’ ils cusrins egl jester eran î,
Sespartgend, prendend diversas vias,
Mo salvond las bunas simpatias.
185Quel ch’ er’ ius da maun seniester, vegn
De retuorn, ses pass el liug retegn —
Sut il ruver stat el tratsch la spada —
Cun ruina sil maun dretg curclada:
„Sventiraus zanua ai miu frar,
190En agid ad el jeu vi marschar.“
El marcau dil prenci el arriva,