Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/186

Da Wikisource.

5 Si’ arma, quell’ ei mo la crusch,
In fleivel mir mo si’ ustonza;
Mo tonaton gnanc ina vusch
Po penetrar en quell’ avdonza.
La port’ ei gronda, bauld e tard,
10Da di e notg, adin’ aviarta;
Siu pass il mund de l’ autra vart
Da questa vall de larmas sparta.
Tras questa porta ti savens
Observas enzatgi che passa,
15Per leu semetter en dadens
En ina casa stretg’ e bassa.
Quei ei il liug de ver’ uniun,
Quei ei il liug de pasch perfetga;
Cheu mai disturba la pissiun
20Il sogn ruaus che sin nus spetga.
Negin per caussas de quest mund
En quell’ habitaziun s’ empatscha;
In sien migeivel, sien profund,
Cheu sco in aunghel tuts embratscha.
25Il retg, cul diadem ornaus,
Quei um cun rauba, cun pussonza,
Sper siu sbitau subdit satraus,
Cun el tegn buna vischinonza.
Il pign, il pauper senz’ albiert,
30Che tut il mund persequitava,
Cheu alla fin anfl’ il confiert,
Che tont siu cor desiderava.
Ti vent suls loghens va bufatg,
Bufatg las flurs e cruschs scadeina,
35Laventa buc, o dai adatg,
La dultscha sien, ch’ ils morts cadeina!
Va speras vi, ti viandont,
Stai éri, aulza la capiala;
In „de profundis“ recitond
40Dals morts sregorda in’ uriala.