Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/191

Da Wikisource.

Ils spus avon gl’ altar sescomian igl ani,
10En bun’ e mala sort lur cors ein ferm uni;
Oz ein lur vias aunc semnadas mo da flurs,
O zens, clamei, o zens: ventir’ als nozzadurs!
Ei dracca senza tschess, las auas derschan puns,
Sesaulzan sur ils uors, inundan schon ils funs;
15Ils tuns van cun fraccas, las bovas fan snavur,
O zens, calmei, o zens, la gréta dil Signur!
En ina mar de glisch resplend’ il firmament,
Tscheu casas, leu clavaus, sbalunan cun sterment;
En muschna vul curdar, en tschendra tut il liug,
20O zens, clamei, o zens: agid encunt’ il fiug!
In clom d’ indignaziun rebatt’ en mintga vitg,
Honur e libertat smanatscha gl’ inimitg;
El rumpa suls confins, el vegn a devastond,
O zens, tunei, o zens: las armas neunavont!
25En tema, en dolurs, suspir’ il moribund,
El sa ch’ el vegn truaus, truaus sin l’ auter mund;
En quei combat final, en quei mument suprem,
O zens, urei, o zens, per el in requiem!
Il semnader.
(Nach Annalas, S. 214, 1898.)
Pertgei, mi declara, fa gl’ um che leu semna
Cun levzas palidas, tremblontas, ses pass?
Pertgei quella fatscha seriusa, solemna,
Sco sch’ el sur misteris trasô patertgass?
5 Ti vesas co ’l semna, ti vesas co’ l passa
Suls zuolcs videneu cun penibel quitau;
Ti vesas co ’l aulza, ti vesas co ’l sbassa
Encunter il tschiel e la tiara siu tgau.
Vid neivs e saleps e purgin’ e garniala
10El forsa pertratga cun tem’ e sgarschur:
Tenend enta maun la tremblonta capiala
El ditg recammonda siu êr al Signur.
El sez ha luvrau el cun melli fadigias,
Mo gaud’ el er’ sez la lavur de siu maun?
15Fors’ auters che medan e rimnan las spigias,
Che scudan e vonan e drovan il graun!
Romanische Forschungen, XXXVIII. 11