Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/220

Da Wikisource.

Suenter las steilas, ’las certamein pliran,
Suenter las soras leu si bein suspiran,
15Che han tras la notg mirau dagl azur,
Cun ellas plidau cun viarva d’ amur.
Las steilas las claras ein ussa stulidas,
Encunter damaun ein ellas spartidas;
Perquei lain las fluras uss pender ils tgaus,
20Perquei ei lur egl cun larmas cargaus.
Cheu tegn igl solegl leu or si’ entrada, —
Las fluras el vesa bargiend silla prada,
Prest dat el camond al radi, siu fegl,
Dad ellas betschar las larmas dagl egl.
Miu amitg.
(Nach Igl Ischi, S. 133, 1900.)
Jeu hai in bien amitg
Leu ent’ il frestg bostget:
Eis ei’ na flur, in lag?
Ei glei in utschiet.
5 Strusch sundel leu campaus,
Ch’ el sgola sin in tiu
E cont a mi dascus
In mied aunc mai udiu.
La davosa.
(Nach Igl Ischi, S. 133, 1900.)
„Tgi dei enten quella
Spetgar la levada?
15O Segner — in nibel
Surtrai mi’ egliada!“
A — vesas co’ l trembla
Alzond sia bratscha,
Suadetsch d’ agonia
20Springescha la fatscha.
Sper fossa aviarta
El croda per tiara,
Tei pauper caluster,
Ins cheu bein satiara.“
La foss’ ei cavada,
Schi stgira profunda —
Ed ossa sblihida
Surtrai sia spunda.
5 Pensiv il caluster
Uss pausa sper quella;
Dal frunt culla mongia
El frusch’ ina stella.
Las retschas el vesa
10De cruschs sin santeri,
Sper fossa aunc frestga,
Siu egl stat uss eri.