Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/263

Da Wikisource.

Mo denter l’ entira armada saltonta
Ves jeu ina giuvna cun bucca da rir,
Schi bial’ amureivla, cun gests curteseivels
Cun lefzas cotschnidas — tgi sa quei capir?
Ti eis la Lucrezia, da mei carezada —
Tgei fas ti bein cheu enamiez quei baubau?
Han tuts ils demunis sin oz sera sontga,
Ne ha tei Pompeius de Rietberg strienau? —
Da tut quei, che viva e flada sin tiara
Hai jeu negin auter sco Tei carezau,
Ed ussa vul ti a mi prender la forza,
Spussar miu intent, scumbigliar mi il tgau.
Lai star la premura, rampins e malezia,
La veglia stat ferma, segirs ei il maun.
Tgei ei pli sublim, che la patria, che vala
Pli bia, ch’ in toc veta, pli bia, ch’ empau saun.
Jeu datgel zun pauc da miu flad, da mi’ olma,
Lucrezia, Lucrezia, mo tegn endamen,
La Rezia, la libra, puspei en cadeinas,
La veta de sclavs ha pigl um ca valzen. —
Sche scarpa, Jenatsch, ed ughegia la lutga,
Sche sfracc’ ils ligioms e lai buc cadenar
Ils libers Grischuns e las ligias serradas,
Tirans, traditurs lein cun forza cassar.
Tgei fas, tgei studegias, Jenatsch, ei glei uras —
Ni stec ni balluc, ei glei sco el desiert,
Sei mo tschurvaments, ne vas fors’ en fanzegna?
Stulius il striegn e tut para sco miert. —
Il giavel, che tenta, il satan, ch’ enquera
De far ses embrugls e semnar siu zarclem;
La steila, la clara, sclarescha la via —
Suond’ ils fastitgs e fai d’ auter ca stem!
Cheu saulza nies um de cavez e cavazza,
Da pugns e da gniarva scol ruver rasau;
Gl’ ei sco sch’ enzitgei stuschass el per via
A Rietberg, a Rietberg val sc’ in disperau.