Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/291

Da Wikisource.

Igl ual.
Ord sut il grep nesch’ igl ual,
El seglia frestg giu ella val
Sur pell’ e crapp’, gl’ ual.
Murmura lom tra’ l fin sablun
5 Bitschond la flur, il dulsch farbun
Gl’ ual, il clar ual.
Quei ei l’ affonza digl ual,
Schi senz’ entiert e senza mal,
Tra’ l prau schi verd, tra’ gl’ èr splendid
10Tscherch’ el il flum rapid,
Il flum, il flum rapid.
Giu ella val’ von siu mulin
Ferm’ il carstgaun e meta fin
Als segls dil frestg ual.
15El vegn ligiaus encadenaus,
Sto trer la roda senza paus
Gl’ ual, il pign ual.
Lu vegn el giu el flum stuschaus,
A dies cun grevas navs cargaus
20Sto’ l stunclentaus ruaus tschercar
Affuns giu ella mar,
Ell’ aulta, aulta mar.
Canzun dil munglus.
Con bien savessen ins havér, con bi sei sin quest mund,
Sche vegn il gianter culs danèrs, il fretg dil spért malmund,
Il règl d’ haver da destadau, squidonz’ e nauschadat.
E la luschezia ha schendrau la malperinadat.
5 Buc in carstgaun ei cuntentaus, buc in ei consolaus,
Ge! — Co ei quei mund — tut sanistraus!
Mintgin less’ vér mo leghermens, il mund less rir tudi
Ed in chei forsa pli tschentaus, quel vegn ris ô sil pli;
Las narradats ed ortgadats ein trumpf ein nossa val,
10Tut seglia suenter ils plaschers, schei mass aunc bia pli mal.
Negin fa feda nuotzun pli, da deivets e puccaus,
Ge! — Co ei quei mund — tut sanistraus!