Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/312

Da Wikisource.

Modest Nay
Enina fraccass e trumbettas de catscha!
10La selva rebatta dal til de fugatscha.
La tscharva sezuppa el stgir
Da lontsch’ e paliet malsegir;
Cavreuls seschluettan cun prescha,
L’ utschleglia stat eri e quescha.
15E frestg penetrond tras cagliom e boscaglia
Savonza la catsch’ ella stgira spessaglia.
Sin loscha allerta cavalla ballontscha
La Roma eterna smanond sia lontscha.
Ell’ aria sgolatscha la cotschna mantiala
20De puorpra romana giud sia schuviala.
Sco nobla victura suprema regina
Empeila la Roma il til de furtina
E suenter ad ella seglientan cun furia
Ils loschs cavalliers e vasals della curia. —
25Cheu stattan els eri e miran surpri,
Surstattan, stupeschan e guardan ensi
E vesan s’ alzar ell’ aria glischonta
Ina scrotta de puorpra romana sgulonta,
Scarpada navend dalla loscha purpura
30De Roma eterna, suprema signura.
La pézza de puorpra portad’ egl azur
Svanesch’ all’ egliad’ en solara splendur. —
Leu giu en la selva sin cuorsa lontana
Resunan ils corns della catscha romana. —
35Leu nua las undas dil laghet alpin
Salidan ils radis dil clar matutin,
La tschema dorada terlisch’ ell’ aurur,
Il Rein ed igl Enn en giuvna vigur
Ramuran dals aults e percuoran la prada,
40Leu ei vid la pézza la scrotta fermada:
La puorpra romana han pasters anflau,
Igl ei la Romontsch, nies lungatg carezau.