Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/825

Da Wikisource.

Il Novellist II 817

che eran ad ella totalmein estras? Quei survargava memia fitg ils terms del ordinari per non far ina grandissima impressiun sin in giuven molet. El stet qua immovent sco ina statua avant la veglia indivinatura e non saveva far in plaid. „Ti eis ussa licenziau, Cisc“, schet la Zigeuna e gli faget in sign cun il maun, che el dovei s’absentar. Allura prendet ella in vista il Fabian, il qual era stau present alla scena antecedenta e non era meins stupiu che siu frar sur la sapienza della veglia. El passet però avant cun curascha e porschet siu maun alla indivinatura. Quella il contemplet cun granda attenziun, consideret las lineas de siu maun dretg, squasset puspei il tgau e fixet il giuven cun in égl punschent, sco sche ella il voless penetrar cun sia égliada: „Tiu planet, Fabian“, schet donna Philippa, „ha bandonau sia cursa ordinaria, e quei eis tia ventira; cura che el returna in sia via, non eis aunc de preveder. Ti stattas sut la protecziun d’in ferm genius, il qual te ha pertigirau dalla faulsa Eva, cun la quala ti non havesses hagiu fortuna. Ina longa vita ambulanta eis tia [p. 137] ierta; te fida però da tia steila, ella manerà tia sort ad ina contenteivla fin“. Donna Philippa s’alzet allura da sia scabella, stendet ora siu braç inconter il giuven, il qual stava tot perplex avant l’indivinatura, e schet cun vusch prophetica: „T’allontanescha, Ti infant della fortuna!“e cun quels plaids svanit ella nel interiur della tenda, il qual la fleivla glisch non podeva sclarir. Aunc in moment restet Fabian sco sche el fuss scongiurau sin siu post, allura sortit el e seguitet a siu frar.

Fabian requintet a siu frar quei che donna Philippa gli haveva detg et ambas dus non savettan capir, co quella femna estra, che mai non ils haveva viu e conoschiu, ils savet clamar per nom e conoscheva lur relaziuns, nellas qualas els stavan cun las figlias del maester Reider. Quest misteri, che els non savevan intellir, non manchet a dar alla veglia indivinatura in grand nimbus, et els credevan che la prophezia della Zigeuna vegni a se verificar. Cisc era content sco in retg cun l’informaziun, che la veglia gli haveva dau, prendet però avant a sesez, de laschar far Bettina il prim pass de reconciliaziun per restabilir la pasch tranter els dus. Fabian, il qual non haveva imblidau la superba Eva, havess cert era hagiu audiu bugen, sche l’indivinatura gli havess prophetisau ina simila victoria sco a siu frar; da l’autra vart havettan quels plaids mistics della Zigeuna ina granda attractiva per il giuven e quei mitiget l’afflicziun che el sentiva in siu cor causa la perdita de sia dunschella da Passugg.

Maester Vedrin non haveva la minima idea e conoschenscha dalla visita de ses figls nella tenda della Zigeuna; el als laschava la sera compleina libertad de disponer sur lur temps de recreaziun a lur plascher; el apparteneva alla classa d’educaturs e pedagogs, ils quals mainan lur discipuls mediant

Romanische Forschungen XXX. 52