Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/379

Da Wikisource.

Las Strias, Superstiziun e fantasia 369

Lanz (a Hans). Listess, di’ m Hans ün pà sur la materia,
Chi svilupet cotal plaschü discuors.
Eu sun persvas bod, chi’ t manc - et favella,
Motiv cha tü’ m clamettas our dal hort.

Crist. Na, char signur, hoz Hans ha gnü materia;
Motiv ch’el a’ L clamet füt meis cussaigl.
Perdert per ir a X. pro la magia,
Dschet eu: „Di al patrun per non fars bagl!“

Lanz (a Hans). Passar uschè vol Hans da chasa mia,
Meis vegl famaigl, chi trenta anns guidet
Sco ün factur tot mi’ economia;
Ed uossa ir davent sainz’am dir pled.
Ais que possibel Hans? Di’ m cler e net!

Hans. Na na, char Lanz; tü has be mal inclet.

Lanz. Perche, dimen a X. — pro la magia?

Hans. Per far guarir nos muvel, chi va zop.
Nos bouv, il stail e nossa trima brüna,
Van talmaing zops, chi non pon star in pè;
Ün nomn’il stort. Que unfla la chanvella
Del pè e rend’ün tal dolur in quella,
Chi para ogni pass, chi croudan giò.

Lanz. Possibel! Nos bouv stail e nossa trima!

Hans. Pür massa! Amenduos han tschüf „il stort“,
E que fich greiv. Els giaschan bod adüna,
Non maglian e non baivan plü indret,
Sun trids e barbatschüds, chi fa bod tema
Ad ir in stalla pro cotal aspet.
Co’ m fa que greiv, char Lanz, cur vez ma brüna,
La zendra dallas vachas nel comün,
Tant per dar lat, co svessa sco pugnerà;
Chi sün il pascul geiv’adün’il prüm
Ed uossa, be con stainta zopajaia
E trembla sco ’na föglia dacontin.
E’ l pover stail, quel grand, famus arrader,
Ch’ün non dovreiva giaischla ne bastun;

Rätoromanische Chrestomathie VIII. 2. 24