Pagina:Dizionario della lingua latina - Latino-Italiano - Georges, Calonghi 1896.djvu/297

Da Wikisource.
569 Consentia consequor 570


naturale, è conforme a ragione, è nell’ordine, è la conseguenza naturale (ragionevole), e non consentaneum est, anche è assurdo, contro natura, non naturale, comun. coll’acc. e l’infin., Cic.

Consentia, ae, f., città dei Bruzzii nell’Italia meridionale, ora Cosenza. - Deriv.: Consentinus, a, um, di Cosenza; plur. sost., Consentini, ōrum, m., abitanti di Cosenza.

con-sentio, sensi, sensum, ire, consentire, concordare, I propr. di pers.. a) in gen., consentire, acconsentire, accordarsi, simpatizzare (contr. dissentire, differre, discordem esse), al passivo anche impers., consentitur, si va d’accordo, si accorda, ecc., assol., Cic: magna amoris conspiratione, Cic: re (nel fatto), Cic.: sibi ipsum, essere coerente, Cic.: superioribus judiciis, Cic.: suis studiis, trovar gusto, soddisfazione in, ecc., Hor.: cum alqo, Quint.: cum alcjs voluntate, Cic.: de rei publicae salute ună et mente et voce, Cic.: de prioribus consentitur, Tac.: in ea causa, Cic.: cum omni provincia in odio Cassii, Auct. b. Al.: ad benevolentiam erga alqm, Cic.: ad rem publicam conservandam, Cic.: in alcjs ultionem, Tac.: in Aridaeum regem, votare unanimemente per, ecc., Justin.: consensum in omnem forImam luctus est, Liv.: adversus maleficium Sen coll’acc. concordare in q.c., unirsi nel deliberare o stabilire, idem (in ciò appunto), Liv.: bellum, Liv.: e così id (in ciò) cons. e sempl. cons. coll’infin. o coll’acc. e l’infin.: parim. con ut e il cong., Liv. 6, 32, 13. b) partic. far causa comune, pro Romanis, Eutr. 3, 5; comun. esser d’accordo, per un atto di violenza, accordarsi, fare una congiura, congiurare, cospirare, assol., Cic.: cum alqo, Caes.: cum alqo de urbe tradenda Antipatro, Nep.: belli faciendi causa, Cic: ad prodendam Hannibali urbem Romam, Liv.: adversus alqm cum alqo, Val. Max.: seg. dall’infin., Cic.: coll’ut e il cong., Cic. II) trasl., di sogg. inan., convenire, consentire, concordare, simpatizzare, armonizzare, corrispondere (contr. pugnare, repugnare) e partic. consentiens anche concordante, corrispondente, consentaneo, assol., Cic.: ut principiis (col principio) consentiret exitus, Cic.: cum vultus Domitii cum oratione non consentiret, Caes.: quod inter se omnes partes (corporis) quodam lepore consentiunt, Cic.: cujus de laudibus omnium esset fama consentiens, Cic.

consépio, conseptum, V. consaepio.

conséque, avv. (consequus), in seguito, Lucr. 5, 677.

consequens, entis, part.agg.(consequor), che segue giustamente, conseguente, a) (come t. t. gramm.) = costruito regolarmente, quod non est consequens, Cic. part. or. 18. b) (come t. t. filos.) = axólovdoç, che segue giustamente, quindi anche conseguente, a) ragionevole, adeguato (contr. pugnans, repugnans), Cic. e Quint.: c. est, ut etc., Cic. ß)= che segue necessariamente per logica, consequens est, ne consegue, è la conseguenza necessaria, ne segue necessariamente, alci rei, Cic., o coll’acc. e l’infin., Cic.: sost., consequens, entis, n., seguito, conseguenza, conseguente (contr. antecedens), Cic. e Quint. (anche al plur.).

conséquentia, ae f. (consequor), conseguenza, Cic. ed a.

con-sequor, secutus (sequütus) sum, sequi, seguire seguitare, tener dietro, andare uppresso, venir dopo, I) in gen.: 1) propr.: a) in senso buono, c. recta, Ter.: comitibus non consecutis, Cic.: alqm vestigiis (sulle orme), Cic.: e (fig.) di c. inan., hominem consequitur aliquando, numquam comitatur divinitas, tien dietro (ma non diventa mai sua), Curt. 8, 5, (19), 16. b) come inseguitore, inseguire, incalzare, consequuntur equites nostri invaduntque, Hirt. b. G.: statim alqm, Liv. 2) trasl.: a) riguardo al tempo, seguire immediatamente, tener dietro, sottentrare, di epoche e avvenimenti, is annus, qui consequitur, Cic.: haec cum dixisset silentium est consecutum, Cic.: has tam prosperas res consecuta est subita commutatio, Nep.: di pers., c. Sallustium, Vell.: Cethegum aetate (riguardo all’età), Cic.: illum in praetura, Plin. ep. b) seguire immediatamente q.c. come effetto, essere la conseguenza immediata di q.c., scaturire immediatamente da q.c., essere cagione (fonte) di q.c., a) generic.: necesse est consilia consequi consimilia, Ter.: pudorem rubor consequitur, Cic.: ex quo illud natura consequitur, ut etc. Cic.: quod dictum magna invidia consecuta est, Nep. ) seguire logicamente, esser la conseguenza logica, si igitur, quod primum in conexo est, necessarium est, fit etiam, quod consequitur, necessarium, Cic.: non videt, quae quamcumque rem res consequatur, che cosa sia la conseguenza delle singole cose, Cic. c) seguire od osservare strettamente un’opinione o un precetto, mantenere strettamente, tenersi stretto o fedele a q.c. o qualcuno, mediam consilii viam, Liv.: suum quoddam institutum, Cic.: eum morem, Cic.: alcjs sententiam, Cic.: Chrysippum, Cic. II) pregn., tener dietro raggiungere, conseguire qualcuno o q.c., 1) propr.: a) in senso buono: ad vesperam, Cic.: interim reliqui legati sunt consecuti, Nep.: alqm in itinere, Cic.: alqm Ephesi, Liv.: alqm Leucade, Cic.: Scipionem litterae consecutae sunt, Caes. b) come persecutore, assol., Liv.: fugientem, Liv.: reliquas copias Helvetiorum, Caes.: columbam pennis, Verg.: alqm pedibus, Ov.: e (fig.), eorum conatus investigare et consequi, spiare e sorprendere, Cic. I. Verr. 48, 2) trasl.: a) generic., raggiungere q.c., a) di pers., come possesso, successo, desiderio, ecc., con o senza propria cooperazione, sforzo, raggiungere q.c., conseguire, ottenere, impetrare, guadagnare, acquistare, appropriarsi, quaestum, Cic.: potentiam, Cic.: laudem egregiam, Cic.: honores amplissimos, Cic.: eum magistratum, Cic.: eloquentiam, Cic.: a populo Romano dignitatem, Cic.: omnia per Senatum, Cic.: fructum amplissimum ex vestro judicio, Cic.: tantam gloriam duabus victoriis, Nep.: multum in eo (in ciò), Nep.: cons. seg. da ut e il cong., Vell. e Suet., da ut ne e il cong., Cic.: da ne e il cong., Quint.: dall’infin., perverse dicere perverse dicendo, Cic. de or. 1, 150: assol., quibus ex rebus largiter erat consecutus, ne aveva ricavato gran vantaggio, Auct. b. Afr.: consequi (prenderlo), difficile factu putare, Auct. b. Al. ß) di con-